11. Hukuk Dairesi 2018/1493 E. , 2019/3300 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
TÜRK MİLLETİ ADINA
Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 22/05/2008 tarih ve 2006/257-2008/141 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili tarafından “HOMART” ibareli markanın tescili için 12/06/2003 tarih 2003/14817 numarası ile 19, 20, 21 ve 24 sınıf mallar için davalı kuruma başvuruda bulunulduğunu, davalı kurumun 2000/11988 sayılı “HOME ART” ve 2002/03421 sayılı “HOME ART+ŞEKİL” ibareli Koçaklar Ev Tekstil Ürn. San. Ve Tic. A.Ş.’ne ait markaları gerekçe göstererek 556 sayılı KHK 7/1-b maddesine dayalı olarak 20 ve 24. sınıf mallar açısından başvurunun kısmen reddine karar verdiğini, red kararına yaptıkları itirazın YİDK’nın 17/05/2005 tarih 2005-M-1489 sayılı kararı ile reddedildiğini, redde gerekçe gösterilen markaların koruma tarihlerinin 15/06/2000 ve 20.02.2002 olduğunu, müvekkilinin 24/06/1998 tarihli 202159 numaralı “HOMEART COLLECTİON+ŞEKİL” ibareli marka tescil belgesinin de bulunduğunu, bu markanın gerekçe markalardan önce kullanıldığını ileri sürerek YİDK’nın 17/05/2005 tarih 2005-M-1489 sayılı kararının iptaline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, Kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, markaların okunuş ve anlam itibarıyla ayırt edilemeyecek kadar benzer olduğu, başvuru kapsamından çıkarılan 20 ve 24. sınıf malların da aynı ve aynı tür olduğu, davacının markasının sunulan deliller itibarıyla başvurudan önce kullanım sonucu ayırt edicilik kazandığının kanıtlanamadığı, davacı adına daha önce kayıtlı bulunan markadaki “ERMAŞ” ibaresinin markanın asıl unsuru olduğu, çekişme konusu başvurudan farklı olduğu gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 30/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
