Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/4834 Esas 2022/2867 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK'nın 89/4, 22/3, 62, 50, 52, 53/6. maddeleri ve CMUK'un 326/son. maddesi uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas - 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas - 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK'nın 52/4. maddesine yönelik uygulama ile TCK'nın 50/4. maddesinde, taksirli suçlardan dolayı hükmolunan hapis cezasının uzun süreli de olsa, diğer koşulların varlığı halinde adli para cezasına çevrilebileceği, ancak, bu hükmün, bilinçli taksir halinde uygulanmayacağı belirtilmiş olmasına karşın, meydana gelen olayda bilinçli taksirin koşullarının oluştuğu mahkemece de kabul edilen sanık hakkında, tayin edilen uzun süreli hapis cezasının paraya çevrilmesine yönelik uygulama aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanık sürücü ... sevk ve idaresindeki motosiklet ile yerleşim yeri içinde, azami hız limitinin 50/km saat olduğu, bölünmüş, aydınlatmanın bulunduğu, üç şeritli, 13 metre genişliğindeki asfalt kaplama yolun sol şeridinden otogar istikametine doğru gece vakti seyri esnasında seyrine göre yolun sağından soluna orta refüj hattına geçmeye çalışan yayalar ... ve ...'ye motosikletinin ön kısımları ile çarpması sonucu sanığın asli kusuru ile ...'nin basit tıbbi müdahale ile giderilemez, hayati tehlike geçirmez, vücutta kemik kırığı oluşacak nitelikte, diğer yaya ...'nın hayati tehlike geçirmez ve basit tıbbi müdahale ile giderilemez nitelike yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda;
Bozma üzerine yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusura ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- 5237 sayılı TCK'nın 53/6. maddesinde, belli bir meslek veya sanatın ya da trafik düzeninin gerektirdiği dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırılık dolayısıyla işlenen taksirli suçtan mahkumiyet hâlinde, üç aydan az ve üç yıldan fazla olmamak üzere, bu meslek veya sanatın icrasının yasaklanmasına ya da sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilebileceği düzenlendiği; dosya içeriğinden ve UYAP üzerinden yapılan sorgulamada, sevk ve idaresindeki motosiklet ile kaza yapan ve suç tarihi itibariyle geçerli A2 sürücü belgesi bulunmadığı anlaşılan sanık hakkında TCK'nın 53/6. maddesi gereğince sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilemeyeceğinin gözetilmemesi,
2- Sanık hakkındaki sonuç cezanın adli para cezasına çevrilmesi esnasında dayanak madde olan TCK'nın 50/4. maddesinin gösterilmemesi, TCK'nın 52/3. maddesine aykırı davranılarak, sanık hakkında sonuç ceza olarak tayin edilen 605 gün adli para cezasının hükümde gösterilmemesi ve tam gün üzerinden bir gün karşılığı belirlenerek ceza miktarının hesaplanması sırasında dayanak madde olan 52/2. maddesine hükümde yer verilmemesi suretiyle hükümde duraksamaya neden olunması ve 07/01/2020 tarihli ve sanığın neticeten 9.100-TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin ilk hükmün sadece sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi sebebiyle, sonuç ceza miktarının sanık lehine kazanılmış hak teşkil edeceği gözetilip, 1412 saylı CMUK'un 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hak nedeniyle infazın 9.100-TL adli para cezası üzerinden yapılacağının belirtilmesi ile yetinilmesi gerektiğinin gözetilmemesi;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasından sanık hakkında TCK 53/6 maddesinin uygulanmasına 6. paragrafın çıkarılması ile hüküm fıkrasının 4. ve 5. paragrafı hükümden çıkarılarak yerine "Sanığa verilen 1 yıl 8 ay hapis cezasının TCK 50/4-1.a. maddesi gereğince, sanığın sosyal ve ekonomik durumu göz önünde bulundurularak adli para cezasına çevrilmesine, TCK'nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 605 tam gün olarak belirlenmesine; TCK'nın 52/2. maddesi gereğince bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20-TL olarak hesabıyla 12.100,00-TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ve 07/01/2020 tarihli, 2014/431 Esas - 2015/847 Karar sayılı hükmün sadece sanık müdafii tarafından temyiz edilmiş olması nedeniyle, 5271 sayılı CMUK'un 326/son maddesi dikkate alınarak, sanık hakkındaki 9.100,00 TL adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünün infaz aşamasında gözetilmesine" cümlesinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün istem gibi DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 12/04/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.