Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/12043 Esas 2022/2856 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 9.900 TL maddi, 16.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Tazminat talebinin dayanağı olan istanbul 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 2014/137 Esas- 2015/87 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının silahlı terör örgütüne üye olmak, örgüte bilerek ve isteyerek yardım etmek suçlarından 11.01.2011-14.04.2011 tarihleri arasında 93 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda davacının beraatine hükmedildiği, kararın 15.04.2015 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının döner sermaye ödemesi alacağına ilişkin 16.500 TL maddi, 90.000 manevi tazminatın ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 9.900 TL maddi, 16.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmiş olup,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davalı vekilinin fazla miktarda manevi tazminata hükmedildiğine ve yargılama giderlerinin davacıya yüklenmesi gerektiğine yönelik temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Dairemizin yerleşik uygulamaları kapsamında, davacının tutuklu kaldığı dönem için döner sermayeye ilişkin ödeme tutarlarının CMK'nın 141 vd. maddeleri kapsamında maddi zarar hesabına dahil edilemeyeceği gözetilmeden yalnızca döner sermaye ödemesine ilişkin maddi tazminat talebinin reddine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden davacı hakkında maddi tazminata hükmedilmesi,
2-Gerekçeli karar başlığında, dava tarihinin 10.07.2015 tarihi yerine 04.09.2015 olarak gösterilmesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 12/04/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.