Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/8676 Esas 2014/26098 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Antalya 7. Aile Mahkemesi
TARİHİ :21.11.2013
NUMARASI :Esas no:2012/628 Karar no:2013/934

Taraflar arasındaki "boşanma" davalarının birleştirilerek yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davalı-karşı davacı (koca) tarafından, kadının boşanma davası, kusur belirlemesi, tazminat taleplerinin reddi, vekalet ücreti ve yargılama giderleri yönünden; davacı-karşı davalı (kadın) tarafından, kusur belirlemesi ve tazminat taleplerinin reddi yönünden temyiz edilerek; temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması istenilmekle; duruşma için belirlenen 19.12.2014 günü tebligata rağmen taraflar adına kimse gelmedi. İşin incelenerek karara bağlanması için duruşmadan sonraya bırakılması uygun görüldü. Bugün dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Davalı-karşı davacı (koca)’nın temyizi yönünden;
a-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı-karşı davacı (koca)’nın aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan yönlere ilişkin temyiz itirazları yersizdir
b-Davalı (koca) tarafından açılan birleştirilen boşanma davası kabul edildiğine göre, yaptığı yargılama giderlerinin diğer taraftan tahsiline karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde kendi üzerinde bırakılması usul ve yasaya aykırı bulunmuştur (HMK.md.326/1).
c-Birleştirilen boşanma davasının kabulü sebebiyle, davada kendisini vekille temsil ettiren bu davanın davacısı (koca) yararına vekalet ücreti tayin ve takdiri gerekirken, bu hususta hüküm kurulmaması doğru olmamıştır.
d-Her iki boşanma davasının kabulüne karar verildiğine göre, davacı-karşı davalı (kadın) yararına sadece kendi davasının kabulü sebebiyle vekalet ücreti tayini gerekirken, iki ayrı vekalet ücretine hükmedilmesi doğru bulunmamıştır.
2-Davacı-karşı davalı (kadın)’ın temyiz itirazlarına gelince;
Dinlenen tanıklar, her işe geldiğinde kadının elinde ve yüzünde morluklar gördüklerini ifade etmişlerdir. Bu beyanlar kadının sürekli fiziksel şiddete maruz kaldığını göstermektedir. Davalı-karşı davacı (koca)’nın ayrıca eşine hakaret ettiği ve “öldüreceğini” söyleyerek tehdit ettiği de gerçekleşmiştir. Davacı-karşı davalı (kadın)’ın ise, kocasının üzerine bıçakla yürüdüğü, şahsi eşyalarını balkondan attığı ve kocasını kastederek “mal” dediği ve istemediğini söylediği yapılan soruşturma ve toplanan delillerden anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu olaylara göre, evlilik birliğinin temelinden sarsılmasında koca’nın daha fazla kusurlu olduğunun kabulü ile kadın yararına Türk Medeni Kanununun 174/1-2. maddesi gereğince uygun miktarda maddi ve manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken, kadının, koca ile aynı oranda kusurlu sayılması ve tazminat isteklerinin reddi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda (2.) maddede gösterilen sebeple kadın yararına, (1.) maddenin (b), (c) ve (d) bentlerinde gösterilen sebeplerle de koca yararına BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerinin ise aynı maddenin (a) bendinde gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatıranlara geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.19.12.2014 (Cuma)