Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/2212 Esas 2022/2880 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/2, 22/3, 62, 53/6, CMUK’un 326/4, 52/4, 5275 sayılı Kanunun 106/3 maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK'nın 52/4. maddesi ile birlikte 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya içeriğine göre, olay günü saat 18.20 sıralarında, alacakaranlıkta, meskun mahalde, sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile ıslak, kesintisiz çift çizgi ile bölünmüş asfalt yolda seyri sırasında olay mahalli kontrolsüz kavşağa gelip solundaki sokağa dönüş yapmak istediğinde, sola manevra yaparak karşı yönden gelen trafiğe ait yol bölümüne girmesi sonucu, arkasından aynı yönde seyretmekte olan sürücü belgesiz sürücü ...'in yönetimindeki, arkasında yolcu olarak ...'ün bulunduğu tescilsiz motosikletin önünü kapatıp, kendi aracına sol yan orta kısmından çarpmasına sebebiyet vermesi ile eşdeğer kusurlu olarak ...'in ölmesine, ...'in aracında yolcu olarak bulunan ...'ün basit tıbbi müdahele ile giderilemez, ağır 4. derecede kemik kırığı oluşacak şekilde yaralanmalarına neden olduğu olayda,
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sanığın kusursuz olduğuna, delillerin yeteri kadar toplanmadığına yönelik temyiz itirazlarının reddi ile hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 13.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.