Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/5469 Esas 2022/2936 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : 2863 sayılı Kanunun 67/2, TCK’nın 62/1, 52/2-4, 51/1-3-7-8, 53/1, 54. maddeleri gereğince mahkumiyet

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, katılan ... ve Tekirdağ İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Hazine vekilinin 11/02/2015 tarih, 2014/341 Esas, 2015/112 Karar sayılı hükmü hem katılan kurum Müze Müdürlüğü adına, hem de katılan kurum Kültür ve Turizm Müdürlüğü adına temyiz ettiği anlaşılmakla,
1- Hazine vekilinin, katılan kurum Müze Müdürlüğü adına temyiz talebinin incelenmesinde;
Müze Müdürlüğünün, 2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan tesis edilen hükmü temyiz etme hak ve yetkisi bulunmadığı anlaşılmakla, Müze Müdürlüğü vekilinin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2- Hazine vekilinin, katılan İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü adına temyiz talebinin incelenmesinde ise;
39 FC 065 plakalı araç içerisindeki şahsın elinde bulunan 70 - 80 parça tarihi eseri satmak için müşteri aradığı yönündeki ihbar üzerine kolluk ekiplerince aracın durdurulduğu, araç şoförünün sanık olduğu, yanında dava dışı Metin’in bulunduğu, araçta suç unsuru olup olmadığının sorulması üzerine sanığın aracın torpidosundan kağıda sarılı beş poşet içerisinde tarihi eser olabileceği değerlendirilen toplam 75 adet eseri kolluk ekiplerine teslim ettiği, sanığın savunmasında, dava konusu eserleri yaklaşık iki ay kadar önce, işlettiği kıraathaneye gelen tanımadığı, üstü kötü vaziyette bir şahıstan paraya ihtiyacı olduğunu söylemesi üzerine para karşılığı satın aldığını, tarihi eser olduğunu bilmediğini, satma gibi bir amacının olmadığını ileri sürdüğü dosya kapsamında;

Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü vekilinin, erteleme koşullarının oluşmadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 141 ve 5271 sayılı CMK’nın 34. maddeleri uyarınca bütün mahkeme kararlarının, karşı oy da dahil olmak üzere gerekçeli olarak yazılması zorunludur. Hükmün gerekçeyi ihtiva etmemesi ise 1412 sayılı Kanunun 308/7 ve 5271 sayılı CMK’nın 289/1-g bendi uyarınca hukuka kesin aykırılık halini oluşturacaktır. Ayrıca Ceza Muhakemesi Kanununun 230. maddesi uyarınca, hükmün gerekçesinde, suç oluşturduğu kabul edilen eylemin gösterilmesi, bunun nitelendirmesinin yapılması, Ceza Kanununda öngörülen sıra ve esaslara göre cezanın ve ayrıca cezaya mahkûmiyet yerine veya yanı sıra uygulanacak güvenlik tedbirinin belirlenmesi, cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adli para cezasına veya tedbirlerden birine çevrilmesine ya da ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına veya bu hususa ilişkin istemlerin kabul veya reddine dair dayanakların gösterilmesi zorunludur. Gerekçe, hükmün dayanaklarının, akla, hukuka ve dosya içeriğine uygun açıklamasıdır. Bu nedenle, gerekçede hükme esas alınan veya reddedilen bilgi ve belgelerin belirtilmesi ve bunun dayanaklarının gösterilmesi, bu dayanakların da, geçerli, yeterli ve yasal olması gerekmektedir. Bu itibarla keyfiliği önlemek, tarafları tatmin etmek, sağlıklı bir denetime olanak sağlamak bakımından, hükmün gerekçeli olmasında zorunluluk bulunmakta olup, incelenen dosya kapsamında; bu ilkelere uyulmadan, sanık hakkında 2863 sayılı Kanunun 67/2. maddesi gereğince kurulan mahkumiyet hükmünün dayanaklarını ve 67/2. maddesindeki suçun unsuru olan ticari amaç ve kasta ilişkin ulaşılan kanaatin dayanaklarını içermeyen kararla gerekçesiz olarak yazılı şekilde hükmün kurulması,
2- Sanığın ticari maksadının bulunduğuna dair, savunmasının aksine delil bulunmayan dosya kapsamında, sanığın eyleminin 2863 sayılı Kanunun 70. maddesindeki suçu oluşturacağı anlaşılmakla; dava konusu eserler üzerinde üniversitelerin arkeoloji ve sanat tarihi kürsülerine mensup öğretim üyelerinden oluşan bilirkişi kuruluna inceleme yaptırılarak, mevcut durumları itibariyle bilim, kültür, din veya güzel sanatlarla ilgileri, tasnif ve tescile tabi, bildirim zorunluluğu olan eserlerden olup olmadıkları, 2863 sayılı Kanun kapsamında korunması gerekli taşınır kültür varlığı niteliğinde olup olmadıkları tespit edilerek, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdir edilmesi gerektiği gözetilmeyerek, davanın tarafı konumundaki Müze Müdürlüğü uzmanı tarafından düzenlenen rapor hükme esas alınmak suretiyle hüküm tesisi,
Kabule göre de;
1- Temel ceza tayininde, yeterli ve yasal gerekçe belirtilmeden, hapis cezası alt sınırdan tayin edilirken, adli para cezası tayininde alt sınırdan uzaklaşılmak suretiyle çelişkiye neden olunması,
2- Dava konusu eserlerin, 2863 sayılı Kanunun 75. maddesi uyarınca müzeye teslimine karar verilmesi gerektiği gözetilmeksizin müsaderesine dair hüküm tesisi,
Kanuna aykırı olup, katılan İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince, hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 14.04.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.