Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/2675 Esas 2022/2932 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : 2863 sayılı Kanunun 65/1, TCK’nın 62/1, 52/2, 53/1-3,
51/1-3-7. maddeleri gereğince mahkumiyet

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, Şanlıurfa Kültür Varlıklarını Koruma Bölge Kurulu Müdürlüğünün 20.12.2011 tarih 107 nolu kararı ile III. Derece arkeolojik sit alanı olarak ilan edilen alanda, 14/05/2013 tarihli yapı tatil zaptı ile; 10 x 7 metre ebatlarındaki inşaatın briketleri örülmüş ve üstü kapatılmış halde iken tespit edildiği, 14/10/2014 tarihli kolluk tarafından düzenlenen görgü tespit tutanağı ile ise; inşaatın kullanıma hazır halde olduğu tespitinin yapıldığı dosya kapsamında; sanığın, Şanlıurfa Kültür Varlıklarını Koruma Bölge Kurulu Müdürlüğünün 20.12.2011 tarih 107 nolu kararı ile III. Derece arkeolojik sit alanı olarak ilan edilen alanda, izinsiz olarak bina inşa etmek suretiyle sit alanının bütünlüğüne ve doğal dokusuna zarar verdiği, toprak altında bulunan kültür tabakalarında da aynı şekilde tahribata sebebiyet verdiği ve üzerine atılı suçu işlediği anlaşılmakla;
T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK'nın 53. maddesine ilişkin olan 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanmış olması nedeniyle, iptal kararı doğrultusunda TCK'nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesi gerekliliğinin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Sanığın, Şanlıurfa Kültür Varlıklarını Koruma Bölge Kurulu Müdürlüğünün 20.12.2011 tarih 107 nolu kararı ile III. Derece arkeolojik sit alanı olarak ilan edilen alanda, 14/05/2013 tarihli yapı tatil zaptı ile; 10 x 7 metre ebatlarındaki inşaatın briketleri örülmüş ve üstü kapatılmış halde iken tespit edildiği, 14/10/2014 tarihli kolluk tarafından düzenlenen görgü tespit tutanağı ile ise; inşaatın kullanıma hazır halde olduğu tespitinin yapıldığı anlaşılmakla; aynı taşınmaz üzerinde, iddianamenin kabulü tarihine kadar gerçekleşen her bir zarar verici müdahalenin, aynı suç işleme kararının icrası kapsamında değerlendirilmesi ve sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nın 43/1. maddesinin uygulanması gerektiği gözetilmeksizin eksik ceza tayini aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Hakkında tayin edilen hapis cezası ertelenen sanığın, TCK’nın 51/8. maddesi uyarınca denetim süresi iyi halli olarak geçirildiği takdirde, cezanın infaz edilmiş sayılacağı hususunun kararda gösterilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 7-d nolu bendinin devamına “ ve TCK’nın 51/8. maddesi uyarınca denetim süresi iyi halli olarak geçirildiği takdirde, cezanın infaz edilmiş sayılacağının sanığa ihtarına” cümlesinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 14.04.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.