Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/287 Esas 2022/2983 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 1.994,50 TL maddi, 5000,00 TL manevi tazminatın dava tarihi olan 30.12.2015 tarihinden işleyecek yasal faizi ile davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli karar başlığında dava türü olarak “Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat” yerine “Yakalama veya tutuklama sonrası KYO veya beraat kararı verilmesi halinde tazminat” olarak yazılması ve “28.06.2016” olan karar tarihinin “29.06.2016” olarak yazılması mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım yanlışlığı olarak kabul edilmiştir.
Tazminat talebinin dayanağı olan Gaziantep 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/325 Esas – 2015/655 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının bir kimseyi fuhuşa teşvik etmek veya yaptırmak veya aracılık etmek veya yer temin etmek suçundan 28.10.2013 – 10.01.2014 tarihleri arasında 74 gün gözaltında ve tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, hükmün 18.12.2015 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının 2.590,00 TL maddi, 25.000,00 TL manevi tazminatın olay tarihinden itibaren faizi ile birlikte talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 1.994,50 TL maddi, 5000,00 TL manevi tazminatın dava tarihinden işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedildiği anlaşılmakla;
Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davalı vekilinin davanın reddi gerektiğine, tazminat miktarlarının fazla olduğuna, vekalet ücretine ve sair tüm temyiz itirazlarına ve davacı vekilinin tazminat miktarının eksik olduğuna ve sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Davacı vekilinin dava dilekçesinde hükmedilecek tazminatlara olay tarihi olan “28.10.2013” tarihinden itibaren faiz talep etmesine rağmen, hükmedilen tazminatlara dava tarihi olan “30.12.2015” tarihinden itibaren faize hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, davacı vekilinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapmayı gerektirmeyen bu hususların aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümde (1) ve (2) nolu bentlerde bulunan “dava tarihinden” ibaresinin çıkartılarak “olay tarihi olan 28.10.2013” ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18.04.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.