Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/289 Esas 2022/2982 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 564,00 TL maddi, 1.000,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihi olan 22/04/2014 tarihinden işletilecek yasal faizi ile davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Davalı vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının 2.190,00 TL olduğu ve nitelikli cinsel saldırı suçundan 22.04.2014 – 30.04.2014 tarihleri arasında 8 gün gözaltı ve tutuklu kalan davacı lehine hükmedilen tazminat miktarının 1.564,00 TL olması nedeniyle hükmün davalı açısından kesin olduğu görülmekle;
Davalı vekilinin temyizinin katılma yolu ile yapılmadığı dikkate alınarak, 6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince isteme aykırı olarak REDDİNE,
2-Davacı vekilinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Tazminat talebinin dayanağı olan Çorlu 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2014/419 Esas – 2015/342 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, nitelikli cinsel saldırı suçundan 22.04.2014 – 30.04.2014 tarihleri arasında 8 gün gözaltı ve tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, hükmün 18.12.2015 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının 2.000,00 TL maddi, 10.000,00 TL manevi tazminatın gözaltı tarihinden işleyecek yasal faiz talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 564,00 TL maddi, 1000,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine karar verilmesinde;

Gerekçeli karar başlığında dava türü olarak “Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat” yerine “Maddi ve Manevi Tazminat” olarak yazılması ve “13.06.2016” olan karar tarihinin 14.06.2016” olarak yazılması mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım yanlışlığı olarak kabul edilmiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Davacının dava dilekçesinde hükmedilecek tazminat miktarları için işletilecek faizin başlangıç tarihi olarak gözaltı tarihinden talep etmiş olmasına rağmen kararda gözaltı tarihi yerine tutuklama tarihi olarak yazılması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasının faiz başlangıç tarihi olarak gösterilen (1) numaralı paragrafta yer alan “tutuklama” ibarelerinin çıkartılarak, yerine “gözaltı’’ ibarelerinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.