Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/12302 Esas 2022/2965 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 3.459,00 TL maddi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine


Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının 2.190,00 TL olduğu ve davacı lehine hükmedilen tazminat miktarının 3.459,00 TL olması nedeniyle hükmün davalı açısından kesin olmadığı görülmekle, tebliğnamede davalı vekilinin temyiz talebinin reddini isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Tazminat talebinin dayanağı olan Adana 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 2015/447 Esas – 2016/142 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının terör örgütü propagandası yapma suçundan 19.08.2015 - 21.08.2015 tarihleri arasında 2 gün gözaltında kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 18.03.2016 tarihinde kesinleştiği, gözaltına alınma tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının 5.000,00 TL maddi, 5.000,00 TL manevi tazminatın gözaltına alınma tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 59 TL maddi tazminatın gözaltına alınma tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile 3.400,00 TL maddi tazminatın 10.02.2015 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmiş olup,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davalı vekilinin ve davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat davalarının dayanağı olan ceza yargılaması sırasında beraat etmiş olması nedeniyle davacı lehine maktu vekalet ücretine hükmolunması gerektiği, maktu vekalet ücretini aşan ve serbest meslek makbuzu ile ispatlanan kısmın ise davacı ile avukatı arasındaki hukuki ilişkiye dayandığı, bu nedenle koruma tedbirleri nedeniyle tazminat davasında zarar kapsamında değerlendirilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının (3) numaralı bendinde yer alan “Serbest meslek makbuzu ile doğrulanan vekalet ücretinden davacının beraat ettiği dosyadaki vekalet ücretinin mahsubu ile bakiye 3.400 TL vekalet ücretinin davacıya verilmesine, bu miktara 10/02/2015 tarihinden itibaren faiz işletilmesine,” ilişkin bölümün tamamının hükümden çıkarılması ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün isteme aykırı olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18.04.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.