Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2022/1621 Esas 2022/3050 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK'nın 89/4, 22/4, 62/1, 50/4, 50/1-a, 52/2-4, 50/6, 53/6. maddeleri gereği mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre sanığın beraat kararı verilmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık idaresindeki kamyonetle, meskun mahalde, gündüz vakti, iki yönlü, asfalt kaplama caddede seyrederken, üç yönlü kontrolsüz kavşağa geldiğinde, tali yoldan, ana yola katılacağı esnada, kendisine hitap eden ''Dur'' levhasına karşın, geçiş önceliğine uymayarak, gidiş yönüne göre soldan gelen katılan ... idaresindeki otomobile çarpmasıyla, sanığın asli kusuruyla, iki kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilir, bir kişinin ise yaşamı tehlikeye girecek şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda;
1-)TCK'nın 50/6. maddesinde bulunan ''yaptırım'' ibaresinin, 01.03.2008 tarihli Resmi Gazetede yayımlanan 26.02.2008 tarihli ve 5739 sayılı Kanunun 4. maddesi ile ''tedbirin'' olarak değiştirilmesi ile, sözü edilen maddenin birinci fıkrasının ''a'' bendi uyarınca hapis cezasının paraya çevrilmesi seçenek yaptırım, diğer bentlerde düzenlenen hususların ise seçenek tedbir niteliğinde olduğu, TCK'nın 50/6. maddesinde hükmün kesinleştikten sonra Cumhuriyet Savcılığınca yapılan tebligata rağmen otuz gün içinde seçenek tedbirin gereklerinin yerine getirilmesine başlanmaması veya başlanıp da devam edilmemesinin sonuçlarının düzenlendiği, somut durumda ise sanık hakkında bir tedbir niteliğini haiz olmayan, uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verildiği, kaldı ki bu durumun hükmün tesisi aşamasında değil, hükmün kesinleşmesinden sonra infaz aşamasında nazara alınacağı hususu gözetilmeksizin, infazı kısıtlar biçimde karar tesis edilmesi,
2-)Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının, adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilirken TCK'nın 52/3 maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK'nın 223/6. maddesine aykırı davranılması,
3-)Sanığa verilen taksitli adli para cezasının taksitlerinden birinin zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsiline karar verileceğinin ve ödenmeyen para cezasının hapis cezasına çevrileceğinin ihtaratı yerine adli para cezasının taksitlerinden birinin zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsiline ihtaratına yer verilerek TCK'nın 52/4 maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu sebeple yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün f bendinin hükümden çıkarılmasına, hükmün ç ve d bentlerinin hükümden çıkartılarak yerine “Sanığın ekonomik ve şahsi halleri nazara alınarak, sanığa verilen hapis cezasının TCK'nın 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK'nın 52/3. maddesi gereğince 300 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine, TCK'nın 52/2. maddesi gereğince katılan sanığın ekonomik ve şahsi halleri gözönünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 6000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenilmesine ve hükmün e bendinin ''ihtaratına'' kısmının önüne gelmek üzere ''ödenmeyen para cezasının hapis cezasına çevrileceğinin'' ibaresinin eklenmesi ile sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 19/04/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.