Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2017/2437 Esas 2017/3951 Karar Sayılı İlamı

... ile ...Düğün Salonu Stüdyo .... Fotoğrafçılık Gıda Tur. İnş. San. Tic. Ltd. Şti. arasındaki davadan dolayı.... Tüketici Mahkemesi"nin 26.01.2017 gün ve 2014/641-2017/70 sayılı hükme yönelik istinaf başvurusu sonucu .... Bölge Adliye Mahkemesi .... Hukuk Dairesi Başkanlığı"nca verilen 11.05.2017 gün ve 2017/707-750 sayılı başvurunun esastan reddine dair verilen kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

HMK"nın geçici 1/2. maddesi gereğince 01.10.2011 tarihinden önce açılmış davalar yönünden HMK’da belirtilen temyize ilişkin parasal sınır da uygulanmayacaktır. 30.09.2011 tarihinden sonra açılan davalar için ise HMK hükümlerine göre temyize tabi olması halinde HMK’daki kesinlik sınırı uygulanacaktır.
Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesinin miktar veya değeri kırkbin Türk lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararları verildiği anda kesin olup temyiz edilemez (HMK 362/1-a). Alacağın bir kısmının dava edilmiş olması durumunda, bu kırkbin Türk liralık kesinlik sınırı alacağın tamamına göre belirlenir. Alacağın tamamının dava edilmiş olması hâlinde, kararda asıl talebinin kabul edilmeyen bölümü kırkbin Türk lirasını geçmeyen tarafın temyiz hakkı yoktur. Ancak, karşı taraf temyiz yoluna başvurduğu takdirde, diğer taraf da düzenleyeceği cevap dilekçesiyle kararı temyiz edebilir (HMK 362/2). Yukarıdaki 40.000,00 TL’lik parasal sınır 25.000,00 TL iken 02.12.2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 42. maddesiyle yapılan değişiklikle 40.000,00 TL olmuştur. Aynı Kanun"la HMK’ya eklenen ek 1. madde gereğince bu miktarlar 2017 ve sonrası yıllarda her yıl yeniden değerlendirme oranında artırılacak ve artırım sırasında 10,00 TL kesirleri dikkate alınmayacaktır. Bu hükümlere göre hesaplama yapıldığında Bölge Adliye Mahkemesi kararları yönünden 2017 yılı için temyiz kesinlik sınırı 41.530,00 TL’dir.
Temyiz dilekçesi, kanuni süre geçtikten sonra verilir veya kesin olan bir karara ilişkin olursa, kararı veren Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi temyiz dilekçesinin reddine karar verir ve 344 üncü maddeye göre yatırılan giderden karşılanmak suretiyle ret kararını kendiliğinden ilgiliye tebliğ eder (HMK 346/1 ve 366). Temyiz edilen karar kesin olduğu halde bu konuda inceleme yapılıp karar verilmeksizin dosya Yargıtay’a gönderilmiş ise 01.06.1990 tarih 1989/3 Esas, 1990/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı gereğince dosyanın mahalline çevrilmesine gerek olmaksızın Yargıtay tarafından da temyiz talebinin reddine
karar verilebilir. Bu İçtihadı Birleştirme Kararı HUMK hükümleri nedeniyle verilmiş olsa da HMK’daki benzer düzenlemeler de aynı yorum ve sonucu gerektirdiğinden HMK hükümlerine göre temyiz yönünden de uygulanmalıdır.
Yukarıda sözü edilen kurallar ve yapılan açıklamalarla birlikte somut olay değerlendirildiğinde; temyize konu karar 11.05.2017 tarihinde verilmiş olup dava tarihi 30.09.2011 tarihinden sonra olduğundan, temyiz kesinlik sınırı 41.530,00 TL"dir. Dava konusu edilen tazminat miktarı 16.000,00 TL olup, kabul edilen miktar ise 9.700,00 TL"dir. Karar davalı tarafından istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilen 9.700,00 TL nedeniyle temyiz edilmiş olup temyiz kesinlik sınırının altında kalmaktadır. Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi tarafından bu konuda temyiz dilekçesinin reddine karar verilebileceği gibi, verilmemiş olması halinde Yargıtay"ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
Bu nedenle temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalının temyiz isteminin, mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, ödediği temyiz peşin ve Yargıtay başvurma harçlarının istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine, HMK 302/5 ve 373. madde hükümleri gözetilerek dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğin ise Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesine gönderilmesine, 14.11.2017 gününde kesin olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.