MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, evlilik izni, yıllık izin, ulusal bayram ve genel tatil ile fazla mesai ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin davalıya ait muhasebe bürosunda büro genelinde her türlü işten sorumlu işçi sıfatı ile 13.08.2008 tarihinde çalışmaya başladığını, müvekkilinin iş akdinin sona erinceye kadar izin kullanmadan kesintisiz çalıştığını, müvekkilinin 22.07.2010 tarihinde evlendiğini ve evlilik sonrası işyerindeki yoğun tempo ile evlilik birliğinin gereklerini aynı anda yerine getiremediğini davalıya sözlü olarak söyleyerek işten ayrılmak istediğini bildirdiğini belirterek; kıdem tazminatının, yıllık izin ücretinin, evlilik izin alacağının, fazla mesai alacağının, ulusal bayram ve genel tatil alacağının tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının iş sözleşmesinin mazeretsiz olarak işe gelmemesi nedeni ile haklı feshedildiğini belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş sözleşmesini fesihte haklı olduğu gerekçesiyle davanın kıdem tazminatının kabulü ile diğer alacaklar yönünden davanın reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasında uyuşmazlık davacı işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.

./..
4857 sayılı İş Kanunu"nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada ilişkinin sona erme şeklinin ve haklı olup olmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır.
Somut olayda davacının imzasını içeren hesaplamaya da esas teşkil eden yıllık izin defterine göre 10.08.2009-17.08.2009 ve 22.07.2010-06.08.2010 tarihleri arasında ücretli izinde olduğu belirlenmiştir. Davacı 13.08.2008-06.05.2011 dönemi davalı işverenlikte çalışmakla iki yıl sekiz ay yirmidört gün kadar hizmet süresi dikkate alınarak belirlenen hk edilen izin süresinden kullanılan yıllık izinlerinin mahsubu ile yedi gün izin hakkı olup ödenmediği anlaşılmaktadır. Bu nedenle davacının yıllık izin talebinin reddine karar verilmesi hatalıdır.
3- Davacının ücreti taraflar arasında çekişmelidir. Davacı 13.08.2008-06.05.2011 dönemi davalı işverenlikte büro elemanı olarak görev yapmıştır. Mahkemece alınan bilirkişi raporunda davacının ücreti fesih tarihi itibariyle brüt 800,00 TL olarak kabul edilerek hesaplamalar yapılmış ve hükümde bu hesap yöntemi esas alınarak kurulmuştur. Mahkemece ilgili meslek kuruluşundan, davacının nitelikleri, yaptığı iş, hizmet süresi, işyerinin özellikleri belirtilerek alabileceği ücret sorulmalı, kanunlara göre asgari ücretin altında ücret tesbit ve ödenmesi mümkün olmadığı da göz önünde bulundurularak dosyadaki delillerle birlikte bir değerlendirmeye tabi tutulup sonucuna göre bir karar verilmelidir. Eksik soruşturma ile yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 18.05.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.