MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tehdit ve mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Karar tarihinde yürürlükte olan 6217 sayılı Yasanın 26. maddesiyle 5320 sayılı Yasaya eklenen geçici 2. maddesi uyarınca, hükmolunan adli para cezası miktarına göre hükmün kesin nitelikte olup temyizi olanaklı olmadığından sanığın, temyiz isteğinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK.nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2) Sanık hakkında basit tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde ise;
a) Sanığa yüklenen sair kötülük yapacağından bahisle tehdit suçunun yaptırımı olarak kanunda seçimlik ceza öngörülmesi ve hapis cezasının tercih edilmesine karşın, hapis cezasının adli para cezası dışındaki TCK.nun 50. maddesinde düzenlenen yaptırımlardan birine çevrilmesi yerine, TCK.nun 50/2. madde ve fıkrasına aykırı biçimde adli para cezasına çevrilmesi,
b) Sanığa yüklenen basit tehdit suçunun karar tarihinden sonra 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK.nun 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma kapsamına alınan mala zarar verme suçu ile birlikte işlendiği ve uzlaşmaya tabi hale geldiği belirlenerek yapılan incelemede; soruşturma veya kovuşturma aşamasında uzlaşma işlemleri yapılmadığı anlaşılan müsnet suç yönünden uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan sair yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 19.02.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.