Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/728 Esas 2022/3057 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
Hüküm : Davanın reddi

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı ve vekalet ücretiyle sınırlı olarak davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli karar başlığında "466 sayılı Yasa uyarınca tazminat" yerine "tazminat" ibaresine yer verilmesi mahallinde düzeltilmesi mümkün maddi hata olarak kabul edilmiştir.
Tazminat talebinin dayanağı olan Denizli 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 2005/78 – 2006/56 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının sahtecilik ve dolandırıcılık suçundan 12.04.2005 – 18.05.2005 tarihleri arasında 36 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda her iki suçtan da beraatine hükmedildiği, beraat hükümlerinin temyiz edilmesi üzerine dolandırıcılık suçundan açılan kamu davasının Yargıtay 15. Ceza Dairesi tarafından 31.10.2011 tarihinde zamanaşımından düşmesine karar verildiği, sahtecilik suçu bakımından ise ilişkili dosya ile birlikte görülmesi gerektiğinden bahisle bozulması üzerine 2011/258 – 2012/35 Karar sayılı dosya üzerinden yargılamaya devamla sahtecilik suçundan tekrar beraat kararı verildiği, bu kararın temyiz edilmesi üzerine ise Yargıtay 21. Ceza Dairesi tarafından sahtecilik suçundan açılan kamu davasının 30.04.2015 tarihinde zamanaşımından düşmesine karar verildiği, tutuklama tarihi itibariyle davanın yürürlükte bulunan 466 sayılı Kanuna tabi olduğu anlaşılmakla;
Davacının 10.000,00 TL maddi, 30.000,00 TL manevi tazminatın ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece,
Davacı hakkında zamanaşımından düşme kararı verilmesi nedeniyle tazminat isteme koşulunun oluşmadığından ve 21.02.2012 tarihinde verilen hükmün 30.04.2015 tarihinde kesinleştiği, CMK’nın 142/1. maddesinde 3 aylık süre geçtikten sonra 31.12.2015 tarihinde dava açıldığının kabulü ile davanın süresinde olmadığı gerekçeleri ile davanın reddine hükmedilmiş olduğu,
Koruma tedbirinin uygulanma tarihi itibari ile dava, 466 sayılı Kanunda öngörülen 3 ay ve 10 yıllık zamanaşımı sürelerine tabi olup, CMK 142/1 uyarınca davanın süre yönünden reddine hükmedilmesi hatalı olmakla birlikte, koruma tedbirine konu her iki suçtan da zamanaşımından düşme kararı verilmesi nedeniyle 466 sayılı Kanunun 1. maddesinde tazminat davası açmak için aranan şartların gerçekleşmediği anlaşılmakla mahkemenin bu yönden de davanın reddine karar vermiş olduğu göz önünde bulundurulduğunda, davanın süre yönünden reddine karar verilmesi hususu sonuca etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamış olup,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacının ret kararının bozulması gerektiğine ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Davanın tümüyle reddedilmesi karşısında, yargılama sırasında kendisini vekil ile temsil ettiren davalı kurum lehine, yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca vekalet ücreti takdir edilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün ikinci bendi olarak “Yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca 3.600 TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak, hazineye verilmesine” ibaresinin eklenmesive hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 19.04.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.