Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/3531 Esas 2022/3134 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK'nın 85/1, 62, 51/1-3-7, 53/6, 63. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre; 30/12/2014 günü saat 13:30 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki çekiciye bağlı yarı römork ile meskun mahal dışı, iki yönlü, üç şeritli, eğimli, virajlı, zeminin ıslak olduğu ve yağmurlu havada seyir halindeyken yol üzerinde kayarak römorkun sol arka köşe kısmının, karşı istikametten gelmekte olan ölenin idaresindeki otomobile çarpması şeklinde meydana gelen olayda; kaza tespit tutanağı ile Adli Tıp İstanbul Trafik İhtisas Dairesi tarafından tanzim edilen 22/05/2015 tarihli raporda: sanığın yol üzerindeki trafik işaret levhalarına rağmen hızını yol, hava ve aracının teknik özelliklerine uydurmaması sebebiyle asli kusurlu, ölenin ise kusurunun bulunmadığı belirtildiği, hükme esas alınan bu raporların oluş ve dosya kapsamına uygun olduğu anlaşılmakla yapılan incelemede;
Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde; TCK'nın 61/1. ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle, aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, asli kusurlu olarak meydana getirdiği kaza sonucu bir kişinin ölümüne neden olan sanık hakkında, adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca cezada orantılılık ilkesi gözetilerek alt sınırdan uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurularak sanık hakkında eksik cezaya hükmolunması, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin bir nedene dayanmayan itirazlarının reddine; ancak,
Hız limitinin 30 km/saat olduğu ve kaza mahalline 220 metre mesafede 30 km/saat hız levhasının mevcut olduğu yolda, sanığın sürücüsü olduğu çekiciye ait takografın incelenmesi ile kaza anında 60 km/saat hızla seyir halinde olduğu anlaşılmakla, mahal şartlarının iki katı bir hızla seyrettiği anlaşılan sanık hakkında bilinçli taksir koşullarının oluştuğunun ve dolayısıyla TCK'nın 22/3 maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kabule göre de;
UYAP sisteminden yapılan sorgusunda D ehliyeti olduğu görülen ve kaza tespit tutanağında “E-D” ehliyeti olduğu belirtilen olay tarihinde idaresindeki çekiciye bağlı yarı römork ile kaza yapan sanığın, suç tarihinde geçerli ve yeterli sürücü belgesi olup olmadığı araştırılmadan ve onaylı örneği dosyaya getirtilmeden, yazılı şekilde ''B'' sınıfı sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilmesi,
Hakkında tayin edilen hapis cezası ertelenen sanığın, denetim süresi iyi halli olarak geçirildiği takdirde, cezanın infaz edilmiş sayılacağı ihtarı yapılırken, dayanak kanun maddesi olan TCK'nın 51/8. maddesinin belirtilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, aynı Kanunun 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 20/04/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.