Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2012/12387 Esas 2014/2631 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi


Taraflar arasındaki istihkak davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine dair verilen hükmün süresi içinde davacı üçüncü kişi tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

2004 Sayılı İcra ve İflas Kanununun 4949 sayılı Yasanın 101. maddesiyle değişik 363. maddesi hükmüne göre; Yasa"nın yürürlüğe girdiği 30.7.2003 tarihinden sonra icra mahkemelerince verilecek kararların temyiz edilebilmesi için, temyize konu dava değerinin 2.000.000.000 TL.yi geçmesi gerekir.
İİK"na 4949 sayılı Yasa"nın 102. maddesiyle eklenen Ek 1. madde uyarınca da; bu parasal sınır, her takvim yılı başından geçerli olmak üzere, önceki yılda uygulanan parasal sınırların 213 sayılı Vergi Usul Kanununun mükerrer 298. maddesi uyarınca Maliye Bakanlığınca her yıl tespit ve ilan edilen yeniden değerlendirme oranında artırılması suretiyle uygulanır. Bu şekilde belirlenen sınırların (on milyon TL) 10.00 TL.yi aşmayan kısımları dikkate alınmaz.
2010 yılında bu parasal sınır 4.420,00 TL olarak uygulanmıştır. Öte yandan 17.11.2011 gün ve 28115 sayılı Resmi Gazetede ilan edilen Maliye Bakanlığına ait 401 sıra numaralı Vergi Usul Kanunu Genel Tebliğinde, 2011 yılı için belirlenen yeniden değerlendirme oranı %10,26 olarak öngörülmüştür. Buna göre, 2012 yılında icra mahkemelerince istihkak davaları sonucunda verilecek kararların temyiz edilebilmesi için, temyize konu dava değerinin 4.870,00 TL.sini geçmesi gerekir.
Somut olayda, dava değeri, mahcuzların toplam değeri olan 4.383,00 TL"sıdır.
Bu durumda hüküm kesin nitelik taşıdığından temyiz dilekçesinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıdaki nedenlerle İİK’nun 363, 365/3 Eki 1. maddeleri uyarınca davacı 3.kişinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacı 3.kişiye geri verilmesine 27.2.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.