Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6018 Esas 2022/3208 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : CMK’nın 223/2-c maddesi uyarınca ayrı ayrı beraat

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanıkların beraatine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli karar başlığında katılanın “Kültür ve Turizm Bakanlığı” yerine “Müze Müdürlüğü” olarak belirtilmesi mahallinde düzeltilebilir yazım yanlışı olarak değerlendirilmiştir.
Sanıklar hakkında sit alanı olmayan bir alanda inşaat nedeniyle kazı yapılırken ortaya çıkan tarihi eserleri yetkili makamlara bildirmedikleri iddiası ile 2863 sayılı Kanunun 67/1. maddesi uyarınca açılan kamu davası ile ilgili olarak; 2863 sayılı Kanunun 4. maddesinde “haber verme zorunluluğu” başlığı altında taşınır ve taşınmaz kültür ve tabiat varlıklarını bulanların, malik oldukları veya kullandıkları arazinin içinde kültür ve tabiat varlığı bulunduğunu bilenlerin veya yeni haberdar olan malik ve zilyetlerin, bunu en geç üç gün içinde, en yakın müze müdürlüğüne veya köyde muhtara veya diğer yerlerde mülki idare amirlerine bildirmeye mecbur oldukları belirtilmiş, buna aykırı hareket edenlerin cezası aynı Kanunun 67/1 maddesinde düzenlenmiş olup, somut durumda, sanıkların suça konu eserlerin son gün ortaya çıktığını belirtmeleri karşısında, 2863 sayılı Kanunun 4. maddesinde belirtilen üç günlük bildirim süresi içerisinde eserlerin ele geçirilmesi nedeniyle 2863 sayılı Kanunun 67/1. maddesinde düzenlenen “bildirim yükümlülüğüne aykırılık” suçunun kanuni unsurlarının oluşmadığı anlaşılmakla;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna, eksik inceleme ile hüküm kurulduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dosya kapsamında; atılı suçun yasal unsurlarının oluşmaması nedeniyle CMK'nın 223/2-a maddesi gereğince beraat hükmü tesisi yerine, sanıkların suç işleme kastının bulunmadığı gerekçesiyle beraat kararı verilmesi,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 1-2-3. nolu bentlerinde yer alan “sanığın müsnet suçu işlediğine dair soyut iddia dışında cezalandırılmasına yeterli her türlü şüpheden uzak kesin ve inandırıcı delil elde edilemediği anlaşıldığından ve yüklenen suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmaması nedeniyle; sanığın üzerine atılı unsurları itibariyle oluşmayan müsnet suçtan CMK' nun 223/2-c maddesi gereğince” ibarelerinin çıkartılarak yerlerine “atılı suçun yasal unsurlarının oluşmadığı anlaşılmakla CMK’nın 223/2-a maddesi gereğince” ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 21/04/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.