MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dolandırıcılık suçunun oluşabilmesi için; failin bir kimseyi, kandırabilecek nitelikte hileli davranışlarla hataya düşürüp, onun veya başkasının zararına, kendisine veya başkasına yarar sağlaması gerekmektedir. Hile nitelikli bir yalandır. Fail tarafından yapılan hileli davranış belli oranda ağır, yoğun ve ustaca olmalı, sergileniş açısından mağdurun inceleme olanağını ortadan kaldıracak nitelikte bir takım hareketler olmalıdır.
Sanık ... ile aynı dosya kapsamında yargılanıp; hakkında verilen mahkumiyet hükmünü temyiz etmeyen diğer sanık ..."un birlikte fikir ve eylem birliği içerisinde hareket ederek, piyasa değerinden çok düşük fiyata cep telefonunu çekiliş yapmak suretiyle kazandırdıklarını belirterek bu duruma inanan şikayetçiye çekiliş yaptırmak suretiyle 550 TL parasını alarak haksız menfaat temin ettiğinin iddia edildiği olayda;
Tüm dosya kapsamına göre; sanığın, çekiliş sırasında oyundan kazanıyor rolü yapan temyiz dışı diğer sanığın yardımıyla söz konusu oyunun gerçekten kazanılabileceğine yönelik sergiledikleri hileli davranışlarla şikayetçiyi kandırdıktan sonra oynatanın istemediği takdirde oyuncunun kazanma ihtimali bulunmayan çekilişi oyununu şikayetçiye oynatıp, sonrasında kaybettiğinden bahisle 550 TL parasını alarak haksız menfaat temin etmesi şeklinde gerçekleştiği sabit görülen eyleminin dolandırıcılık suçunu oluşturduğuna yönelik kabulde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 12.12.2006 gün ve 2006/11301 esas, 2006/296 sayılı kararında da açıklandığı üzere "belli hakları kullanmaktan yoksun bırakılma" başlığı altında yeni sistemde güvenlik tedbiri olarak düzenlenmiş bulunan ve hapis cezası mahkumiyetinin yasal sonucu olan hak mahrumiyetlerinin kararda gösterilmemiş olsa bile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin infaz sırasında dikkate alınması mümkün olduğundan tebliğnamedeki düzelterek onama görüşüne iştirak edilmemiş; ve ayrıca tekerrüre esas sabıkası bulunan sanık hakkında, 5237 sayılı TCK"nın 58/7. maddesi gereğince mükerrirler hakkındaki infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi de aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının miktarı belirlenirken uygulama maddesi olarak TCK"nın 52/2 maddesinin gösterilmemesi, suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1.maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 Sayılı CMUK"nın 321.maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden duruşma yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasındaki adli para cezasının miktarının belirlenmesine ilişkin kısımda ""günlüğü 20 TL hesabı ile"" ibaresinden sonra gelmek üzere “TCK"nın 52/2 maddesi gereğince” ibaresi eklenmek suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.