Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 62, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre; olay günü gece vakti aydınlatmasız, meskun mahal dışı, dört şeritli bölünmüş asfalt otoyolda sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile seyri sırasında önünde seyreden katılanların bulunduğu otomobile arkadan çarpması neticesinde beş katılanın basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanması ile sonuçlanan olayda,
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, açıklanan gerekçeye göre, sanık müdafinin kusura ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olay sonrası kaza mahallinden kaçan sanığın alkol tespitinin yapılamadığı, aynı araç içinde yolculuk yaptığını iddia eden tanık ..."nın sanığın alkollü olduğuna dair beyanına itibar edilerek bilinçli taksir hükümlerinin uygulandığı anlaşılmakla, Dairemizin yerleşik içtihatlarına göre kaza esnasında 1,00 promil üzerinde bir miktarda alkollü olan sanık hakkında TCK"nın 22/3. maddesinde tanımlı bilinçli taksir hükümlerinin uygulanabileceği göz önünde bulundurulduğunda, şüpheden sanık yararlanır ilkesi doğrultusunda kaza anındaki alkol promil değeri bilinmeyen sanık hakkında bilinçli taksir hükümlerinin uygulanamayacağının gözetilmemesi;
Kabule göre de;
Bilinçli taksir uygulamaya dayanak gösterilen ihlalin yalnızca alkollü olarak araç kullanmaktan ibaret bulunduğu gözetilmeksizin, TCK"nın 22/3. maddesi uyarınca temel cezanın 1/2 azami oranda artırılması suretiyle sanık hakkında fazla ceza tayini;
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince, hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 21/09/2021 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.