Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/81 Esas 2022/3246 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
Hüküm : Davanın reddine

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli karar başlığında "Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat" olan dava türünün, "Yakalama veya Tutuklama Sonrası KYO veya Beraat Kararı Verilmesi Halinde Tazminat" ve "22.12.2015" olan dava tarihinin "18.12.2015" olarak yazılması mahallinde düzeltilebilir yazım yanlışı olarak kabul edilmiştir.
Tazminat talebinin dayanağı olan Diyarbakır 6. Ağır Ceza Mahkemesinin 1995/251 esas, 1995/619 sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının yasa dışı silahlı örgüt kurmak ve katılmak suçundan 17.03.1995 – 21.09.1995 tarihleri arasında 188 gün gözaltında ve tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 21.10.2014 tarihinde kesinleştiği,
Davacının 15.000 TL maddi, 20.000 TL manevi tazminatın ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece; davacının, Diyarbakır 4. Ağır Ceza Mahkemesine haksız tutuklama nedeniyle 22/09/2015 tarihinde aynı konuda tazminat davası açtığı, adı geçen mahkemece 24/11/2015 tarihinde açılan bu dava ile ilgili yetkisizlik kararı verilerek dosyanın İstanbul Nöbetçi Ağır Ceza Mahkemesine gönderildiği ve davanın da İstanbul Anadolu 11. Ağır Ceza Mahkemesine tevzii edilip aynı mahkemenin 2016/27 esasına kaydedildiği, İstanbul Anadolu 11. Ağır Ceza Mahkemesindeki bu dosya ile İstanbul Anadolu 7. Ağır Ceza Mahkemesi dosyasındaki dava konusunun aynı olduğu 22/12/2015 tarihinde açılan davanın mükerrer bulunduğu anlaşılmakla, HMK'nın 114/1-ı maddesi uyarınca davacı hakkında açılan davanın derdest olması nedeniyle yasal koşullar oluşmadığı gerekçesi ile davanın reddine hükmedildiği,
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre;
Davacının tazminat talebi reddedilmiş bile olsa, koruma tedbirleri nedeniyle tazminat talepli davaların niteliği gereği davacıdan ret harcının alınmayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, davacı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 4. bendinin kaldırılarak yerine; "Davacıdan ret harcı alınmasına yer olmadığına" ibaresinin yazılması suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün; DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25.04.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.