Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/435 Esas 2022/3298 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 4.302,28 TL maddi, 3.870,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihi olan 20.07.2015 tarihinden işleyecek yasal faizi ile davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 2015/103159 Soruşturma – 2015/115506 Karar sayılı soruşturma dosyası kapsamında, davacının devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma, silahlı terör örgütüne üye olma suçundan 20.07.2015 – 26.11.2015 tarihleri arasında 130 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda kovuşturmaya yer olmadığına dair karara hükmedildiği, bu hükmünün 19.01.2015 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının 4.000,00 TL maddi, 5.000,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren faizi ile birlikte talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 4.302,28 TL maddi, 3.870,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedildiğine hükmedildiği anlaşılmakla;
Gerekçeli karar başlığında dava türü olarak “Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat” yerine “Haksız yakalamadan kaynaklanan maddi ve manevi tazminat” olarak yazılması ve “08.06.2016” olan karar tarihinin “09.06.2016” olarak yazılması mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım yanlışlığı olarak kabul edilmiştir. Nesnel bir ölçüt olmamakla birlikte, hükmedilecek manevi tazminatın davacının sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçun niteliği, tutuklanmasına neden olan olayın cereyan tarzı, tutuklu kaldığı süre ve benzeri hususlar ile tazminat davasının kesinleşeceği tarihe kadar davacının elde edeceği parasal değer dikkate alınıp, hak ve nasafet ilkelerine uygun makul bir miktar olarak tayin ve tespiti gerekirken, davacı lehine belirlenen ölçütlere uymayacak miktarda az manevi tazminata hükmolunması temyiz edenin sıfatına göre bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davalı vekilinin, hükmedilen manevi tazminat miktarının fazla olduğuna ve sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Davacının dava dilekçesinde 4.000,00 TL maddi tazminat talep etmesine karşın, taleple bağlı kalınması gerektiği nazara alınmadan talep aşılmak suretiyle maddi tazminatın fazla tayin edilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasının (1) bendinde davacı lehine hükmolunan maddi tazminat miktarının “4.000,00’’ TL’ye indirilmesi suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.