Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/790 Esas 2022/3349 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat, koruma tedbirleri Nedeniyle Tazminat
Hüküm : Davanın reddi

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan İstanbul 16. Ağır Ceza Mahkemesinin 2014/38 Esas – 2015/81 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti yapma veya sağlam suçundan 13.04.2004 – 22.08.2005 tarihleri arasında 496 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 07.04.2015 tarihinde kesinleştiği, 13.04.2004 - 01.06.2005 tarihleri arasındaki tutuklama tarihi itibariyle davanın yürürlükte bulunan 466 sayılı Kanuna, 01.06.2005 - 22.08.2005 tarihleri arasındaki tutuklama tarihi itibariyle davanın yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemeleri Kanununa tabi olduğu anlaşılmakla;
Davacının 144.000,00 TL maddi, 100.000,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece,
Tutuklama tarihi itibariyle davanın 466 sayılı Kanuna tabi olduğu, davanın kesinleşme kararının tebliği veya öğrenilmesinden itibaren 3 ay içerisinde açılması gerektiği, davacı tarafın 11.09.2015 tarihinde kesinleşmiş karar örneği alarak kesinleşmeden haberdar olduğu, bu nedenle davanın 11.12.2015 tarihine kadar açılması gerekirken 08.01.2016 tarihinde açıldığından bahisle davanın reddine karar verilmiş olup,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
13.04.2004 - 01.06.2005 tarihleri arasındaki tutuklama tarihi itibariyle davanın yürürlükte bulunan 466 sayılı Kanuna tabi olması nedeniyle tutuklama tedbirinin bu kısmı bakımından mahkemenin davanın reddi yönündeki takdiri yerinde olmakla birlikte, 01.06.2005 - 22.08.2005 tarihleri arasındaki tutuklama tarihi itibariyle davanın yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemeleri Kanununa tabi olduğu göz önünde bulundurulduğunda, 5271 sayılı CMK'nın 142/1. maddesinde, koruma tedbirleri nedeniyle tazminat istemlerinin karar veya hükümlerin kesinleştiğinin ilgilisine tebliğinden itibaren üç ay ve her hâlde karar veya hükümlerin kesinleşme tarihini izleyen bir yıl içinde dava konusu edilebileceğinin belirtildiği, davacı hakkında 31.03.2015 tarihinde verilen beraat kararının 07.04.2015 tarihinde kesinleştiği, kesinleşme şerhinin davacıya tebliğ edilmediği, gerekçeli kararda da davacıya tazminat açma hakkı olduğunun hatırlatılmadığı, bu itibarla 08.01.2016 açılan davanın 5271 sayılı CMK'nın 142/1. maddesinde belirtilen bir yıllık hak düşürücü sürede açıldığının anlaşılması karşısında, davacının 01.06.2005 - 22.08.2005 tarihleri arasındaki tutukluluk tedbiri ile sınırlı olarak tazminat talebinin esası hakkında karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, davanın reddine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, davacı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 26.04.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.