Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 21. Ceza Dairesi 2015/499 Esas 2015/596 Karar Sayılı İlamı

21. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/499
Karar No: 2015/596
Karar Tarihi: 30.04.2015

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 21. Ceza Dairesi 2015/499 Esas 2015/596 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davadan bahsedilmektedir. Sanık, resmi belgede sahtecilik suçundan mahkum olmuştur. Temyiz talebinin reddine karar verilmiştir. Ancak hükümde yasa yolu şeklinin açık ve anlaşılabilir olması gerektiği vurgulanmıştır. Hatta bu konuda Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun bir kararı da örnek olarak gösterilmiştir. Bu sebeple yapılan temyiz talebinin süresinde olduğu kabul edilmiştir. Ayrıca hüküm fıkrasında bir yazım hatası olduğu tespit edilmiş ve düzeltilebileceği belirtilerek, kararın sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunduğu için düzeltilerek onanması kararlaştırılmıştır.
Kanun Maddeleri: 5237 Sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 56. ve 58. maddeleri, 5320 Sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 8/1. maddesi, 1412 Sayılı Muvazaa İcrası Hakkında Kanun'un 322. maddesi.

21. Ceza Dairesi 2015/499 E. , 2015/596 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : 1-Asıl karar mahkumiyet
2- Ek karar temyiz talebinin reddine

Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.04.2009 gün ve 214/98 sayılı kararında da açıklandığı üzere; hüküm ve kararlarda yasa yolu bildiriminin, yasa yolu, mercii, şekli ve süresini de kapsayacak şekilde açık ve anlaşılabilir olması zorunlu olup, hükümde yasa yolu şeklinin gösterilmemesi nedeniyle 26.05.2010 tarihli dilekçe ile yapılan temyiz isteminin süresinde olduğunun kabulü gerektiği cihetle, hukuki dayanaktan yoksun olarak verilen 17.06.2010 gün ve 2008/1695 E. 2009/798 K. sayılı "temyiz talebinin reddine" dair ek karar kaldırılarak yapılan incelemede gereği görüşüldü;
Hüküm fıkrasında tekerrürlüğe ilişkin uygulama maddesinin 5237 sayılı TCK"nun 58. maddesi yerine 56. madde olarak yazılması mahallinde düzeltilebilir yazım hatası kabul edilmiştir.
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine , ancak:
5237 sayılı Yasanın 53. maddesinin 1. fıkrasının c bendinde yer alan hak yoksunluğunun, aynı maddenin 3. fıkrasına göre koşullu salıverilen hükümlünün kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından koşullu salıverilmeye kadar uygulanabileceği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması;
Yasaya aykırı ise de; yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı Yasanın 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hüküm fıkrasından 5237 sayılı Yasanın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılarak, yerine, “5237 sayılı Yasanın 53. maddenin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın c bendinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık haklarından koşullu salıverilme tarihine, 1. fıkranın diğer bentlerinde yazılı haklardan cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” denilmek suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 30.04.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.