Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/32433 Esas 2019/860 Karar Sayılı İlamı

9. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/32433
Karar No: 2019/860
Karar Tarihi: 14.01.2019

Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/32433 Esas 2019/860 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı şirket ile çalışan davacı arasında 2006-2014 yılları arasında işveren-işçi ilişkisi bulunmaktaydı. Davacı fazla çalışmaları nedeniyle fazla mesai ücreti talep etmiş ve yıllık izinlerinin hatalı kullanıldığı gerekçesiyle yıllık izin ücreti dahil olmak üzere alacaklarının tahsilini istemiştir. Davalı ise zamanaşımı itirazında bulunarak davacının fazla mesai ücretinin olmadığını, yıllık izinlerinin düzenli kullanıldığını savunmuş ve davanın reddedilmesi talebinde bulunmuştur.
Mahkemece yapılan incelemeler sonucunda davacının talepleri kısmen kabul edilmiştir. Yargıtay ise davalının temyiz itirazlarına yer vermeyerek, taraflar arasında fazla çalışma ücreti hesabı konusunda uyuşmazlık bulunduğunu ve iş sözleşmelerinde fazla çalışma ücretinin aylık ücrete dahil olduğu yönünde kurallara sınırlı olarak değer verilmesi gerektiğini belirtmiştir. Bu durumda yıllık 270 saat, haftalık 5.2 saat fazla çalışmanın ücretin içinde olduğunun kabul edilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Taraflar arasındaki sözleşmede de fazla mesainin ücrete dahil edildiği belirtilmiştir ancak hesaplanan fazla mesaiden düşülmeyerek hatalı bir karar verildiği vurgulanmıştır.
Kararda geçen kanun maddeleri:
- İş Kanunu
- Hukuk Muhakemeleri Kanunu

9. Hukuk Dairesi 2015/32433 E. , 2019/860 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalı yanında 25.09.2006-16.06.2014 tarihleri arasında kamera gözetmeni olarak çalıştığını, bu çalışma esnasında haftalık 45 saati aşan çalışması nedeniyle fazla mesai alacağı olduğunu, yıllık izninin işyeri yönetmeliğinin 28. sayfasında yazılı esaslara göre kullandırılmadığını iddia ederek, yıllık izin ücreti ve fazla mesai ücreti alacaklarının tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, zamanaşımı itirazında bulunduklarını, davacının fazla mesai alacağının olmadığını, zira işyerinde haftalık 45 saat çalışıldığını, yıllık izin hak edişinin toplam 110 gün olduğunu ve bunun 81 gününün özlük dosyasından anlaşılacağı üzere kullandırıldığını, kalan günlerin bedelinin ise son ay bordrosunda tahakkuk ettirilerek ödendiğini savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, yasal süresi içinde davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında fazla çalışma ücretinin hesabı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
İş sözleşmelerinde fazla çalışma ücretinin aylık ücrete dahil olduğu yönünde kurallara sınırlı olarak değer verilmelidir. Dairemiz, 270 saatle sınırlı olarak söz konusu hükümlerin geçerli olduğunu kabul etmektedir. Bu durumda yıllık 270, aylık 22,5, haftalık 5,2 saat fazla çalışma karşılığının ücretin içinde olduğunun kabulü gerekir.
Taraflar arasında yapılan 25.09.2006 tarihli sözleşmede fazla mesainin ücrete dahil olduğunun belirtildiği anlaşılmakla, yıllık 270 saat, haftalık 5.2 saat fazla çalışmanın hesaplanan fazla mesaiden düşülmesi gerektiğinin gözetilmemesi hatalıdır.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 14/01/2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.