MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... tarafından, davalılar ... ve diğerleri aleyhine 03/09/2015 gününde adli yardım talepli verilen dilekçe ile haksız fiil nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davalılardan ... yönünden Ağır Ceza Mahkemesinin görevli olduğu gerekçesi ile davanın görev yönünden usulden reddine; diğer davalılar yönünden husumet nedeniyle davanın usulden reddine dair verilen 13/11/2015 günlü kararın ve temyiz masrafları yatırılmadığı gerekçesi ile davacının temyiz isteminin reddine dair 21/06/2016 tarihli ek kararın Yargıtay"ca adli yardım talepli olarak incelenmesi davacı tarafından süresi içinde istenilmekle dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Mahkemece, davacının adli yardım talebi hakkında yargılama aşamasında karar verilmemiş olmasına rağmen; hüküm verildikten ve davadan el çektikten sonra 11/01/2016 tarihli ek kararla adli yardım talebi hakkında karar verilmiş olması doğru görülmemiştir. Bu nedenle, anılan ek kararın, karara yönelik itirazın reddine dair Ankara 12. Asliye Hukuk Mahkemesinin 30/03/2016 tarihli ve 2016/20 değişik iş sayılı kararının ve ayrıca adli yardım talebinin reddedilmesine bağlı olarak temyiz harç masrafları yatırılmadığı gerekçesi ile davacının temyiz isteminden vazgeçmiş sayılmasına ilişkin 21/06/2016 tarihli ek kararın ayrı ayrı kaldırılmasına karar vermek gerekmiştir.
6100 sayılı HMK madde 334"de ""(1) Kendisi ve ailesinin geçimini önemli ölçüde zor duruma düşürmeksizin, gereken yargılama veya takip giderlerini kısmen veya tamamen ödeme gücünden yoksun olan kimseler, iddia ve savunmalarında, geçici hukuki korunma taleplerinde ve icra takibinde, taleplerinin açıkca dayanaktan yoksun olmaması kaydıyla adli yardımdan yararlanabilirler. (2) Kamuya yararlı dernek ve vakıflar, iddia ve savunmalarında haklı göründükleri ve mali açıdan zor duruma düşmeden gerekli giderleri kısmen veya tamamen ödeyemeyecek durumda oldukları takdirde adli yardımdan yararlanabilirler. (3) Yabancıların adli yardımdan yararlanabilmeleri ayrıca karşılıklılık şartına bağlıdır."" hükmü getirilmiştir. Aynı Kanun madde 336"da ise ""(2) Talepte bulunan kişi, iddiasının özeti ile birlikte, iddiasını dayandıracağı delilleri ve yargılama giderlerini karşılayabilecek durumda olmadığını gösteren mali duruma ilişkin belgeleri mahkemeye sunmak zorundadır. (3) Kanun yollarına başvuru sırasında adli yardım talebi bölge adliye mahkemesine veya Yargıtaya yapılır. (4) Adli yardım talebine ilişkin evrak, her türlü harç ve vergiden muaftır."" şeklinde düzenleme yapılmıştır.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden; davacının, dilekçe ekinde adli yardım talebine mesnet belge sunmadığı ve adli yardım talebinin yukarıda belirtilen Kanun hükmünün öngördüğü şartları taşımadığı anlaşıldığından, adli yardım talebinin reddine karar verilerek işin esasının incelemesine geçildi.
Mahkemece, temyiz eden davacıya 15/01/2016 ve 22/04/2016 tarihli muhtıralar ile temyiz harç ve giderlerini yatırılması, aksi halde temyiz hakkından vazgeçmiş sayılacağının ihtar edildiği, ancak davacı tarafından temyiz harç ve masraflarının ikmal edilmemiş olduğu anlaşılmakla, temyiz istemine ilişkin dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda gösterilen nedenlerle davacının temyiz istemine ilişkin dilekçesinin REDDİNE 13/03/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.