Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/4144 Esas 2022/3423 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK'nın 85/1, 62/1, 50, 52, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK'nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya içeriğine göre; 19/08/2015 günü saat 12:50 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile meskun mahal içi, bölünmüş, 50 km/saat hız sınırı ve yaklaşık 90 metre geride ışıklı yaya geçidi bulunan, düz, eğimsiz yolda seyir halindeyken, gidiş yönüne göre sağdaki yaya kaldırımı tarafından yola girerek solda bulunan orta refüj tarafına geçmek isteyen yayaya çarpması neticesinde yayanın öldüğü olayda,
Kaza tespit tutanağında: araçların hızlarını, aracın yük ve teknik özelliğine, görüş, yol, hava ve trafik durumunun gerektirdiği şartlara uydurmak kuralını ihlal eden sanığın kusurlu olduğu, yayaların karşıdan karşıya geçişlerinde yaya ve okul geçitlerinin bulunduğu yerlerde yayalar için ışıklı işaret varsa bu işaretlere uymak kuralını ihlal eden yayanın kusurlu olduğu belirtildiği,
09/09/2015 tarihli bilirkişi raporunda: sanığın, aracın hızını kavşaklara yaklaşırken azaltmadan, hava, yol ve trafik durumuna göre ayarlamaması sebebiyle tali kusurlu, yayanın ise dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırı davranarak taşıt yolunu karşıdan karşıya geçerken, kendisine yaklaşmakta olan aracın uzaklık ve hızını dikkate almaması sebebiyle asli kusurlu olduğu belirtildiği,
Adli Tıp İstanbul İhtisas Dairesi tarafından tanzim edilen 22/02/2016 tarihli raporda: sanığın yola gereken dikkati vermemesi ve etkili fren tedbirine başvurmaması sebebiyle tali kusurlu olduğu, yayanın ise ilk geçiş hakkına sahip olan sanığın idaresindeki aracın geçişini beklememesi sebebiyle asli kusurlu olduğu belirtildiği, hükme esas alınan bu raporların oluş ve dosya kapsamına uygun olduğu anlaşılmakla, yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusur durumuna ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken TCK’nın 50/4. maddesi yönlendirmesi ile TCK’nın 50/1-a maddesi olarak gösterilmesi gerekirken TCK’nın 50 maddesi olarak, bir tam gün karşılığı takdir edilen adli para cezasının miktarı belirlenirken uygulanan kanun maddesinin TCK'nın 52/2. maddesi olarak gösterilmesi gerekirken TCK'nın 52. maddesi olarak gösterilmesi ve hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken, adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısı ve uygulama maddesi olan TCK'nın 52/3. maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK'nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 3.paragrafı çıkarılarak yerine “Sanığın sosyal ve ekonomik durumu nazara alınarak, TCK'nın 50/4. maddesi yollamasıyla 50/1-a. maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine; TCK'nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 760 tam gün olarak belirlenmesine, TCK'nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 30 TL hesabıyla 22.800 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına" ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 27/04/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.