KARAR

Hakaret suçundan suça sürüklenen çocuk ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 125/1, 125/4, 62/1 ve 52/1, 2, 3. maddeleri uyarınca 1.740,00 Türk Lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına dair Bor Asliye Ceza Mahkemesinin 01/02/2018 tarihli ve 2017/296 esas, 2018/68 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
İstem yazısında: “Dosya kapsamına göre, kayden 10/01/1999 doğumlu olup, suçun işlendiği 24/12/2016 tarihinde 18 yaşını ikmâl etmediği anlaşılan suça sürürlenen çocuk hakkında tayin olunan cezadan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 31/3. maddesi gereğince indirim yapılmamasında isabet görülmemiştir.” Denilmektedir.
I- Olay:
Suça sürüklenen çocuk ... hakkında kamu görevlisine hakaret ithamı ile açılan kamu davasının yargılaması sonucunda, suça sürüklenen çocuğun eyleminin kamu görevlisine hakaret olmayıp TCK’nın 125/1. maddesinde belirtilen basit hakaret suçunu oluşturduğu kabulü ile suça sürüklenen çocuğun bu suçtan mahkumiyetine karar verildiği, ancak suça sürüklenen çocuk hakkında TCK’nın 31/3. maddesinin lehe olarak uygulanmadığı gerekçesi ile kanun yararına bozma talebinde bulunulduğu anlaşılmıştır.
II- Hukuksal Değerlendirme:
Uyuşmazlık konusunda bir karar vermeden önce, kanun yararına bozma istemine konu edilen hükümde belirlenen yeni bir hukuka aykırılık durumunun incelenmesi gerekmektedir.
5271 sayılı CMK’nın “Suçun niteliğinin değişmesi” başlıklı 226. maddesinde;
“1- Sanık, suçun hukukî niteliğinin değişmesinden önce haber verilip de savunmasını yapabilecek bir hâlde bulundurulmadıkça, iddianamede kanunî unsurları gösterilen suçun değindiği kanun hükmünden başkasıyla mahkûm edilemez.
2- Cezanın artırılmasını veya cezaya ek olarak güvenlik tedbirlerinin uygulanmasını gerektirecek hâller, ilk defa duruşma sırasında ortaya çıktığında aynı hüküm uygulanır.
3- Ek savunma verilmesini gerektiren hâllerde istem üzerine sanığa ek savunmasını hazırlaması için süre verilir.
4- Yukarıdaki fıkralarda yazılı bildirimler, varsa müdafie yapılır. Müdafii sanığa tanınan haklardan onun gibi yararlanır” düzenlemelerine yer verilmiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19/06/2012 gün ve 13/125-236 sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanığın ceza yargılamasındaki en önemli haklarından biri yargılamanın her aşamasında gözönünde bulundurulması gereken savunma hakkıdır. Anayasa ve uluslararası sözleşmelerle güvence altına alınmış olan bu hakkın, herhangi bir nedenle sınırlandırılması olanaklı değildir. Nitekim 1412 sayılı CMUK’nın 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan 308/8. maddesine göre de savunma hakkının kısıtlanması mutlak bozma nedenlerindendir.
Maddenin açık düzenlemesinden de anlaşılacağı üzere, iddianamede gösterilen eylemin hukuki niteliğinin değişmesi ya da cezanın artırılmasını veya cezaya ek olarak güvenlik tedbirlerinin uygulanmasını gerektirecek hallerin ilk defa duruşma sırasında ortaya çıkması halinde, anılan maddenin birinci fıkrası uyarınca sanık veya müdafiine ek savunma hakkı verilmesi gerekmektedir.
İnceleme konusu somut olayda; suça sürüklenen çocuk hakkında düzenlenen 29/03/2017 tarihli iddianamede suça sürüklenen çocuğun kamu görevlisi kabul edilen müştekiye hakareti nedeni ile TCK’nın 125/1,3-a, 31/3. maddelerinden cezalandırılması istenmesine rağmen yargılama safhasında suça sürüklenen çocuğun müştekiye yönelik hakaretinin basit hakaret suçunu oluşturduğu gerekçesiyle TCK’nın 125/1. maddesinin uygulanması ihtimaline binaen ek savunma hakkı tanınmadan mahkumiyet hükmü kurulması hukuka aykırıdır.
III- Sonuç ve Karar:
Yukarıda açıklanan nedenlerle;
1- Kanun yararına bozma isteği hakkında bu aşamada bir KARAR VERMEYE YER OLMADIĞINA,
2- Hükümde saptanan yeni hukuka aykırılık nedeni açısından, kanun yararına bozma yoluna başvurulup başvurulmayacağının takdiri için, dosyanın Adalet Bakanlığına gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdiine, bu hususun değerlendirilmesinden sonra, diğer kanun yararına bozma isteminin incelenmesine, 07/01/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.