Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/13659 Esas 2014/25490 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sivas 1. Aile Mahkemesi
TARİHİ :02.10.2013
NUMARASI :Esas no:2013/17 Karar no:2013/461

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı-karşı davacı (koca) tarafından, kusur belirlemesi, yoksulluk nafakası, iştirak nafakası ve maddi tazminat yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Türk Medeni Kanununun 166/1-2 maddesi uyarınca boşanma kararı verilebilmesi için evlilik birliğinin, ortak hayatı sürdürmeleri eşlerden beklenmeyecek derecede temelinden sarsıldığının sabit olması gerekir. Oysa dinlenen davacı-karşı davalı (koca) ve davalı-karşı davacı (kadın) tanıklarının sözlerinin bir kısmı Türk Medeni Kanununun 166/1. maddesinde yer alan temelinden sarsılma durumunu kabule elverişli olmayan beyanlar olup, bir kısmı ise, sebep ve saiki açıklanmayan ve inandırıcı olmaktan uzak izahlardan ibarettir. Bu itibarla her iki davanın da reddi gerekirken delillerin takdirinde hataya düşülerek yetersiz gerekçe ile dava ve karşı davanın kabulü ile boşanmaya karar verilmesi usul ve kanuna aykırıdır. Ancak taraflarca boşanma kararı temyize gelmediğinden bu yönde bozma kararı verilmemiş sadece yanlışlığa değinilmekle yetinilmiştir.
2- Davacı-karşı davalı (koca)"nın temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
a-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle yoksulluk nafakasında, nafaka yükümlüsünün kusurunun aranmamasına (TMK.md, 175) göre, davacı-karşı davalı (koca)"nın aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersiz bulunmuştur.
b-Maddi tazminata hükmedebilmek için; tazminat yükümlüsünün kusurlu, talep eden eşin ise kusursuz veya diğerine göre daha az kusurlu olması gerekir (TMK.md. 174/1). Toplanan delillerden; boşanmaya neden olan olaylarda, davacı-karşı davalı kocaya kusur olarak yüklenebilecek bir davranışın varlığının ispatlanamadığı anlaşılmaktadır. Hal böyle iken, kusur tespitinde hataya düşülerek davalı-karşı davacı kadın yararına maddi tazminata hükmedilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda 2/b bendinde gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 2/a bendinde gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 11.12.2014 (Prş.)