Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2018/1835 Esas 2018/5950 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hüküm süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmiş ve her ne kadar davalı vekilince incelemenin duruşmalı olarak yapılması talep edilmiş ise de temyiz harcı ve yargılama giderinin kesin sürede ikmal edilmemesi nedeniyle istemin reddine karar verildikten sonra, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -

Davacı vekili, taraflar arasında ticari ilişki olduğunu, faturaların bakiyesi yönünden davacının alacaklı olduğunu, alacağın tahsili için başlatılan ilamsız icra takibine davalının haksız olarak itiraz ettiğini ileri sürerek, itirazın iptalini, takibin devamını ve icra inkar tazminatının davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davalının borcunun olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, yapılan yargılama ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, taraflar arasında ticari ilişki olduğu, incelenen ticari defterlere ve vergi dairesine bildirilen kayıtlara göre davalı şirketin davacıya ticari ilişki neticesinde borcunun bulunduğu, dava konusu alacağın likit olmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, itirazın iptaline, icra inkar tazminatı talebinin reddine karar verilmiş, hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
1- Davalı vekilinin temyizi yönünden yapılan incelemede, yerel mahkemece davacı vekiline HUMK’un 434/3.maddesi uyarınca gönderilen muhtırada “ Peşin harç tutarı 10.380,00 TL ile murafa masrafı ve dosyasının yargıtaya gönderilme masrafı tutarı 100.00 TL’nin yedi günlük kesin sürede yatırılması, aksi halde temyiz talebinden vazgeçmiş sayılacağı" belirtilmiş, muhtıra 15.06.2016 tarihinde davalı vekiline tebliğ edilmiştir. Davalı vekilinin gerekli harç ve yargılama giderini yatırmadığı anlaşılmaktadır. Hal böyle olunca, gönderilen muhtıra uyarınca davalı şirketin temyizden vazgeçmiş sayılacağına dair mahkemece bir karar verilebileceği gibi 01.06.1990 tarihli 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararına göre Yargıtay tarafından da karar verilebileceği benimsenmiştir. Bu nedenle davalı HUMK"nun 434/3 maddesi uyarınca temyiz talebinden vazgeçmiş sayıldığından davalı vekilinin temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
2-Davacı şirketin temyizi, lehine icra inkar tazminatı verilmesi gerektiğine ilişkindir. Dava konusu alacak likit, bir başka deyişle borçlu tarafından hesap edilebilir nitelikte bulunduğundan, hüküm altına alınan alacak miktarı üzerinden davacı yararına İİK’nun 67/2. maddesi gereğince icra inkar tazminatına hükmedilmesi gerekirken, bu konudaki talebin reddi doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle yerel mahkeme hükmünün davacı yararına BOZULMASINA, peşin harçların istek halinde temyiz eden taraflara iadesine, 21/11/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.