MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki "ihalenin feshi" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Bakırköy 5. İcra Hukuk Mahkemesince davanın reddine dair verilen 31.03.2015 tarihli ve 2014/1468 E., 2015/332 K. sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 12. Hukuk Dairesinin 21.12.2015 tarihli ve 2015/30441 E., 2015/32325 K. sayılı ilamıyla bozulmuş, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.


HUKUK GENEL KURULU KARARI


Hukuk Genel Kurulunca dosya üzerinde yapılan ön inceleme sonrasında gereği görüşüldü:
Dava, ihalenin feshi istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş, hükmün yukarıda başlık bölümünde esas ve numarası belirtilen karar ile bozulması üzerine, mahkemece önceki gerekçeler genişletilmek suretiyle direnilmiştir.
Mahkemece, kısa kararda “…1-Yargıtay 12. Hukuk Dairesinin 2015/30441 esas 2015/32325 karar sayılı bozma ilamına karşı mahkememizin 31/03/2015 tarih 2014/1468 esas 2015/332 karar sayılı ihalenin feshi davasının reddi kararında DİRENİLMESİNE,…” karar verilmesine karşın, gerekçeli kararda;
“…1-Yargıtay 12. Hukuk Dairesinin 2015/30441 esas 2015/32325 karar sayılı bozma ilamına karşı mahkememizin 31/03/2015 tarih 2014/1468 esas 2015/332 karar sayılı ihalenin feshi davasının reddi kararında DİRENİLMESİNE
2-İhale bedelinin %10 nu oranında para cezasının davacıdan alınarak hazineye gelir kaydedilmesine,…” şeklinde hüküm kurularak kısa kararla gerekçeli karar arasında çelişki yaratılmıştır.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 294/3. maddesi uyarınca kararın tefhimi her halde HMK’nın 297/2. maddesinde belirtilen hüküm sonucunun duruşma tutanağına geçilerek okunması suretiyle olur.
Bu durumda gerekçeli kararın, tefhim edilen karar yanlışta olsa buna uygun düzenlenmesi gerekmektedir. Yanlışlık ancak Yargıtay yoluna başvurulması ve kararın bozulması halinde düzeltilebilir. Bu aykırılık kamu düzenine ilişkin olup diğer yönler incelenmeden tek başına bozma sebebi olur. Kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki bulunmasının bozma sebebi yapılması ise, 10.04.1992 tarihli ve 1991/7-4 K. sayılı Yargıtay İçtihatları Birleştirme Kararı gereğidir.

Bu nedenle mahkemece yapılacak iş, tefhim edilen kısa karara uygun gerekçeli karar ve buna uygun hüküm oluşturmak olup buna aykırı direnme kararı usul yönünden bozulmalıdır.
SONUÇ: Direnme kararının yukarıda gösterilen nedenden dolayı BOZULMASINA, bozma nedenine göre sair temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, istek hâlinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, 20.12.2018 tarihinde oy birliği ile karar verildi.