Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/1524 Esas 2021/6031 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62/1, 50/4-1a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin eksik incelemeye, kusur durumuna ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dosya içeriğine göre; 17/11/2013 günü saat 17.00 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki otomobil meskun mahal içi, aydınlatmanın bulunmadığı, iki yönlü, yedi metre genişliğindeki yolda seyir halindeyken, kaza mahali olan üç yönlü kavşağa geldiği sırada seyir istikametine göre yolun sağ tarafından yolcu almak ve indirmek için duraklama yapan minibüsü sollayarak geçmek istediği esnada seyir istikametine göre sağ tarafından, minibüsün önünden karşı tarafa geçmek için kaplamaya giren yayaya çarpması şeklinde meydana gelen ve sanığın tali kusurlu olarak bir kişinin ölümüne sebebiyet verdiği olayda, suç tarihinde silinme koşulları oluşmuş adli sicil kaydı dışında sabıkası bulunmayan sanık hakkında “somut/maddi zararı gidermemesi” gerekçesi ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verildiği hususu da dikkate alındığında mahkemece 5271 sayılı CMK’nın 231. maddesinde sayılan nesnel (objektif) ve öznel koşulların değerlendirilip “hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin düzenlemenin sanık hakkında uygulanıp uygulanmaması hususunun yeniden tayin ve takdirinde zorunluluk bulunması,
Kabule göre de;
2.Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
3.Sanık hakkında hükmedilen 1 yıl 8 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken, adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA,
21/09/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.