Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/4100 Esas 2022/3577 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK'nın 85/1, 62, 50, 52, 52/4. maddeleri gereği mahkumiyet (Her iki sanık hakkında)

Taksirle öldürme suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanıklar tarafından ayrı ayrı temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre sanıkların bir sebebe dayanmayan temyiz itirazlarının reddine; ancak;

Her ne kadar sanık ... kovuşturma aşamasında dükkanın kendisine ait olmadığını, o gün yalnızca kardeşine yardım için orada bulunduğunu belirtmişse de kabul etmediğini bildirmediği 22/01/2014 tarihli soruşturma aşamasındaki ifadesinde, ''...adresinde boş dükkanımız vardır, ...bu şahıs benim iş yerimde çalışmıyor'' şeklinde, kazanın meydana geldiği dükkanın yan tarafında dükkan sahibi tanık Serdar'ın ise aynı tarihli ifadesinde ''...yanıma misafir olarak gelen Arif ve Coşkun ile birlikte çay içerken yan komşum Hüseyin saat 18.30 sıralarında iş yerime geldi,...birlikte Hüseyin'in dükkanına gittik, ...dükkan sahibi Hüseyin ambulans çağırdı'' biçiminde beyanda bulundukları, dolayısıyla sanığın çelişkili beyanlarının suçtan kurtulmaya yönelik olduğu, işyerini kardeşi Hakkan ile birlikte işlettiklerinin anlaşılması karşısında sanık ... hakkında beraat kararı verilmesi gerektiğine dair tebliğnamedeki bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Sanık ... ve sanık ...'ın birlikte işlettikleri dükkanın önündeki demir doğramayı yenilemek amacıyla yerinden çıkarmak için bağlantı yerlerinden spiral taşı ile kesilmesinin ardından, 1.30 m uzunluğunda ayakları bulunan 4.70 metre eninde, 2.90 metre yüksekliğinde demir doğramanın devrilmesi hususunda, yan dükkan sahibi Serdar'dan yardım istedikleri, Serdar'ın yanında misafirleri ile anılan dükkana geldiği, doğramanın çeşitli yerlerinden tutulduğu esnada, dengesinin kaybolarak, Arif'in üzerine düşmesi sonucu ölümüyle sonuçlanan olayda, sanıkların gerekli önlemleri almayarak asli kusurlarıyla, neticeye sebebiyet verdikleri anlaşılmıştır.
Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında uygulama maddesi olan TCK'nın 50/4. maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK'nın 232/6. maddesine ve sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının, adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK'nın 52/3. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 3. fıkrasının hükümden çıkarılarak yerine “Sanıkların sosyal ve ekonomik durumu göz önüne alınarak sanığa verilen hapis cezasının TCK'nın 50/4 maddesi yollamasıyla 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK'nın 52/3. maddesi gereğince 760 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine, TCK'nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve şahsi halleri gözönünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 15200 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmesi ile sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.