Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2019/2008 Esas 2019/11899 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelendi;
Katılan ..."nun 08/11/2018 tarihinde tebliğ edilen hükmü 18/12/2018 havale tarihli dilekçesiyle CMUK"nın 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süreden sonra temyiz ettiği anlaşılmakla, temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, incelemenin sanık müdafin temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanığın, katılana kazanç elde etmek amacıyla ödünç para vererek tefecilik suçunu işlediği iddia edilen somut olayda; maddi gerçeğin hiçbir kuşkuya yer bırakmayacak şekilde ortaya çıkarılması bakımından, vergi mükellefi olduğunun tespiti durumunda suç tarihlerini kapsayan dönem için hakkında vergi inceleme raporu düzenlettirilmesi, ilgili icra dairelerinden sanığın alacaklı olduğu takip dosyalarının denetime elverişli olacak şekilde asılları veya onaylı suretleri getirtilip, borçlu gözüken kişilerin faiz karşılığında sanıktan ödünç para alıp almadıkları konusunda tanıklıklarına başvurulması sonrasında hasıl olacak sonuca göre hukuki durumunun takdir ve tayini gerektiği gözetilmeden, eksik inceleme ile yazılı şekilde atılı suçtan mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19/06/2007 tarihli ve 2007/10-108 Esas, 2007/152 Karar sayılı ilamında belirtildiği gibi yasa koyucunun ayrıca adli para cezası öngördüğü suçlarda, hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adli para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmamakta ise de yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin adli para cezasının alt sınırın üzerinde 250 gün olarak belirlenmesi,
Sanığın bir suç işleme kararının icrası kapsamında değişik zamanlarda katılana birden fazla kez kazanç elde etmek amacıyla ödünç para verdiği kabul edildiği halde, sanık hakkında TCK"nın 43/1. maddesinin uygulanmaması, Kanuna aykırı, sanık müdafin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA 17/12/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.