Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/4277 Esas 2022/3532 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/1, 62/1, 50/1-a-4, 52/1-2, 52/4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm katılanlar vekili ve sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre, olay günü, sanığın sevk ve idaresindeki kamyonet ile gece vakti, aydınlatmanın bulunduğu bölünmüş caddede sol şeritte seyir halindeyken olay mahalli İETT durağı önüne geldiğinde seyir istikametine göre sağ tarafından, önünde aynı istikamete sağ şeritte seyir halinde olan vasıtanın arkasından kaplamaya girerek sol tarafa, orta refüje doğru geçmekte olan yaya ...'e sol şeritte çarpması sonucu ölümüne neden olduğu, mahkemece hükme esas alınan 27.01.2015 tarihli trafik bilirkişi raporu ile Adli Tıp Kurumu İstanbul Trafik İhtisas Dairesinin 22.12.2015 tarihli raporuna göre, sanığın tali kusurlu olduğunun kabul ve tespit edildiği anlaşılarak yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın hükmün açıklanmasının geri bırakılması ve erteleme hükümlerinin uygulanmamasına, katılanlar vekilinin kusur durumuna, eksik inceleme yapıldığına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 05.03.2020 tarihli ve 2018/12 - 399 Esas - 2020/154 Karar sayılı ilamında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK'nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saiki" gerekçesine ve (f) bendinde yer alan ''failin kasta dayalı kusurunun ağırlığı'' gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi;
2- Sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK'nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın ve katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu sebeple yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün birinci paragrafında yer alan “sanığın kastına dayanan kusurunun ağırlığı ile suç sebep ve saikleri” ibaresinin çıkarılması ve beşinci paragrafı çıkarılarak yerine “Sanığa verilen 1 yıl 8 ay hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu, yargılama sürecinde duyduğu pişmanlık ve suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak TCK'nın 50/4 maddesi atfıyla 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine; TCK'nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 605 tam gün olarak belirlenmesine; TCK'nın 52/2. maddesi gereğince bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 12.100 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.