MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Antalya 2. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 23.02.2016 tarih ve 2014/317-2016/45 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin... plakalı halk minibüsü sahibi olduğunu, UKOME"nin 26.10.2007 tarihli kararı ile halk otobüsleri ile minibüslerin birleştirilmesine karar verildiğini, daha sonra Antalya Büyükşehir Belediyesi, Minibüsçüler Odası ve SS 21 Nolu Kooperatif arasında ön protokol ve protokol imzalandığını, birleşmenin sağlanabilmesi için müvekkiline ve diğer minibüsçülere lehtar kısmı boş olan 38.100,00 TL bedelli bono imzalattırıldığını, müvekkilinin bonoyu davalı kooperatife teslim ettiğini, davalı kooperatif tarafından lehtar kısmına diğer davalının adının yazıldığını, müvekkili tarafından bono bedelinin davalı kooperatife ödendiğini, senedin verilmesine dayanak olan UKOME kararının iptali için Antalya 2. İdare Mahkemesi"nin 2011/342 E. 2011/574 K. sayılı dosyada dava açıldığını ve UKOME kararının iptal edildiğini, davalı tarafın edimlerini yerine getirmediğini, davalıların sebepsiz zenginleştiğini ileri sürerek davalı kooperatife yapmış olduğu 38.100,00 TL ödemenin ödeme tarihinden itibaren yasal faiziyle birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini talep etmiştir.
Davalılar vekili; zamanaşımı itirazlarının söz konusu olduğunu, dava konusu bononun minibüsçüler odası tarafından davacıdan alındığını, davacının bonoyu kendi rızası ile verdiğinin Antalya Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 2012/45314 soruşturma sayılı dosyasından anlaşılacağını, davacının UKOME kararıyla ve kararın iptalinden sonra da fazla yolcu taşıyarak müvekkilini zarara uğrattığını, taraflar arasında 01.03.2011 tarihli protokol yapıldığını, protokol gereğince her bir minibüsçünün otobüs olarak çalışması ve protokol tarihi itibari ile kapasite artırımı yapılarak usulsüz çalışmaları sebebiyle halk otobüsü üyelerinin uğradıkları zarar için 38.100,00 TL ödemeyi kabul ettiklerini, söz konusu senetlerin bu nedenle verildiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre, davacının yaptığı 38.100 TL"lik ödemenin sebepsiz olmadığı, minibüsün otobüse çevrildiği, ödeme tarihinden önce ve sonra kapasite artışından yararlanıldığı, minibüs statüsünden otobüs statüsüne geçiş karşılığında bu ödemenin yapıldığı, UKOME kararı Antalya 2. İdare Mahkemesinin 2011/342 E., 2011/574 K. sayılı kararıyla iptal edilmiş ise de, bu iptal kararından sonra UKOME"nin 15.06.2012 tarihinde aldığı kararla, kabul eden esnafın 18+1 oturma yeri ve 9 ayakta yolcu kapasiteli araçlarının engelli vatandaşların da kullanımına uygun hale getirerek faaliyetlerine devam etmeleri, kabul etmeyenlerin ise 14+1 kapasiteli minibüse dönmelerinin kararlaştırıldığı, ancak davacının 14+1 kapasiteli minibüse dönmediği, davacının minibüs sahibiyken aracının otobüs haline gelmesi dolayısıyla yolcu kapasitesinin artmasından dolayı önceden otobüsü olan kişilerin bir kayıp yaşayacağı, zaten ödenen 38.100,00 TL’nin o dönemde mevcut otobüs fiyatı 339.000,00 TL’nin minibüsçülerin sayısına bölünerek tespit edildiği, sebepsiz bir ödemenin söz konusu olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 10,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 17.11.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.