Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/21892 Esas 2019/10124 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/21892
Karar No: 2019/10124
Karar Tarihi: 08.05.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/21892 Esas 2019/10124 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı işçi, kıdem tazminatı ve işçilik alacaklarının tahsili için dava açmış, mahkeme ise davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Davalı işverenin dosyaya sunduğu ücret bordrolarında fazla çalışma ücretleri tahakkuk ettirilmiş olsa da, davacının aldığı net ücretin her ay aynı tutarda olmasından şüphelenilmiştir. Mahkemenin bu konuda yeterli inceleme yapmaması nedeniyle, muhasebe tekniğinden anlayan bir mali müşavir vasıtasıyla alınacak bilirkişi raporu ile bordroların incelenmesi ve fazla çalışma ücretlerinin gerçekten ödenip ödenmediğinin tespiti gerektiği vurgulanmış, eksik inceleme nedeniyle kararın bozulmasına karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri: İş Kanunu (4857/17. md)
22. Hukuk Dairesi         2017/21892 E.  ,  2019/10124 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
    DAVA TÜRÜ : ALACAK

    Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

    Y A R G I T A Y K A R A R I

    Davacı isteminin özeti:
    Davacı, kıdem tazminatı ile bir kısım işçilik alacağının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
    Davalı cevabının özeti:
    Davalı, davanın reddini talep etmiştir.
    Mahkeme kararının özeti:
    Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
    Temyiz:
    Karar, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
    Gerekçe:
    1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
    2-Taraflar arasında fazla çalışma alacaklarının ödenip ödenmediği konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
    Davalı işverence dosyaya sunulan ücret bordrolarında fazla çalışma ücret tahakkuklarının bulunduğu görülmektedir. Davacı vekili ise, davacının aldığı ücret içerisinde fazla çalışma ücretinin bulunmadığını iddia etmektedir.
    Davacıya ait, işveren tarafından sunulan ücret bordrolarında fazla mesai ve normal kazanç tahakkuklarının değiştiği halde ödenen net ücret miktarının aynı olduğu görülmektedir. Örnek olarak; 2009 yılı 9., 10. ve 12. ay bordroları incelendiğinde; davacının 60 saat fazla çalışması karşılığı Eylül ayında 319,01 TL tutarında, Ekim ayında 336,44 TL tutarında, Aralık ayında ise 339,13 TL fazla çalışma tahakkuku olmasına karşın, yine toplam kazancın 9. ayda 1.116,55 TL, Ekim ayında 1.177,55 TL ve Aralık ayında ise 1.186,94 TL olarak gösterilmesine karşın davacıya aynı tutarda net ücret ödendiği ve neticede davacıya ödenen net tutarın her üç ayda da 859,94 TL olduğu görülmektedir.
    Hal böyle olmakla, dosyada yer alan ücret bordrolarındaki fazla mesai tahakkuklarının gerçekte ödenip ödenmediğinin Mahkemece değerlendirilmediği gözetilerek, Mahkemece muhasebe tekniğinden anlayan bir mali müşavir vasıtasıyla alınacak bilirkişi raporu ile davalı tarafından dosyaya sunulan bordrolarda bordrolama hilesinin bulunup bulunmadığı ve fazla çalışma ücretlerinin gerçekte ödenip ödenmediğinin tespiti ile sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile fazla çalışma ücret alacağı yönünden hüküm kurulması hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
    SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 08.05.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.




    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.