Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2022/2717 Esas 2022/4922 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
VEK. AV.


Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, Adalet Bakanlığınca kanun yararına bozulması istenilmekle; dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, belediye meclisinin 22/05/2013 tarihli kararı ile kendisine verilmiş olan yetkiye dayanarak cadde kenarı park yerlerini ve otoparklarını, otopark olarak işlettiğini, davalının işlettiği muhtelif cadde park yerleri ve otoparklarda 10/05/2017-08/09/2018 tarihleri arasında değişken sürelerde park yerini kullandığını ancak toplam 922,50 TL park ücretini ödemediğini, alacağın tahsili için başlattığı takibe, davalının haksız olarak itiraz ettiğini ileri sürerek; vaki itirazın iptaline, lehine icra inkar tazminatına karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı; belirtilen tarihler arasında davacı şirketin işlettiği otoparklarda aracını park etmediğini, caddelerin park alanı olarak kullanılmasında herhangi bir kamu yararı bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; davacı ile Eskişehir Büyükşehir Belediye Başkanlığı arasında büyükşehir belediyesi sınırları içerisinde belirlenen alanlara park eden araçlardan park ücreti alma konusunda sözleşme akdedildiği ve davalının aracının belirlenen yerlere park ederek park ücretini ödemediği hususunda uyuşmazlık bulunmadığı, parkmetre uygulamasında alınan ücretlerin belediye meclisince mevzuata uygun alınmış kararlar doğrultusunda olduğu, 5393 sayılı Kanun'un 14. ve 15. maddeleri, 2918 sayılı Kanun'un 79. maddesi, 2464 sayılı Kanun'un 97. maddesi ve 5216 sayılı Kanunun 7-f maddesine göre, davacı şirketin parkmetre uygulaması kapsamında sözleşmede belirlenen ve belediye tarafından kararlaştırılarak yerlere park eden kişi veya kurum araçlarından park ücreti almasının mevzuata ve hukuka uygun olduğu, bu nedenlerle davalının itirazında haksız olduğu gerekçesiyle; davanın kabulüne, davalının takip dosyasına vaki itirazın iptali ile, takibin kaldığı yerden devamına, hüküm altına alınan asıl alacak miktarı üzerinden %20 icra inkar tazminatının davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Adalet Bakanlığının 11/03/2022 tarihli yazısında; mahkemece, davalının otopark kullanımında bulunmadığı yönündeki savunmasına rağmen, taraflar arasında otopark kullanımına ilişkin uyuşmazlık olmadığının kabul edilmesi doğru olmadığı gibi anılan savunma ve davacı yanın sunmuş olduğu davalının borçlarını içeren listede 1 dk'lık bir çok kullanımın dahi otopark kullanımı olarak kabul edilmiş olması karşısında mezkur listenin sıhhati ve oluşturulma şekli üzerinde durulmadan beyana itibar edilerek yazılı şekilde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı bulunduğu ileri sürülerek; hükmün, kanun yararına bozulması talep edilmiştir.
Bir mahkeme kararının gerekçesi, davaya konu maddi olguların mahkemece ne şekilde nitelendirildiğini, kurulan hükmün hangi hukuksal düzenlemelere dayandırıldığını ortaya koyar ve dolayısıyla maddi olgular ile hüküm arasındaki bağlantıyı gösterir. Tarafların o dava yönünden, hukuk düzenince hangi nedenle haklı veya haksız bulunduklarını anlayıp değerlendirebilmeleri ve Yargıtayın hukuka uygunluk denetimini yapabilmesi ortada, usulüne uygun şekilde oluşturulmuş hükmün hangi nedenle o içerik ve kapsamda verildiğini ayrıntıları ile ortaya koyan, ifadeleri özenle seçilmiş ve kuşkuya yer vermeyecek bir açıklık taşıyan gerekçe bölümünün bulunmasına bağlıdır. Bütün mahkemelerin, her türlü kararlarının gerekçeli olarak yazılmasını öngören 2709 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın 141/3. maddesi ile ona koşut bir düzenleme içeren 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (HMK) 297. maddesi bu amacı gerçekleştirmeye yöneliktir. Gerekçe, çekişmeli vakıalar hakkında toplanan delilleri, delillerin tartışılmasını ve değerlendirilmesini, sabit görülen vakıalarla bunlardan çıkarılan sonuç ve hukuki sebepleri kapsamalıdır. HMK’nın 297. maddesi ile kapsamı belirtilen hükmün açık ve net olması, gerekçenin de anlaşılabilir, yeterli ve denetlenebilir olması gerekir. Gerekçe içerisinde ve gerekçe ile hüküm arasında sonuca etkili uygunsuzluklar bulunmamalıdır.
Dava, otopark ücretinin tahsili için başlatılan takibe vaki itirazın iptali istemine ilişkindir. Davalı savunmasında, davalının işlettiği otoparkları kullanmadığını savunduğu halde, kararın gerekçesinde, davalının aracının belirlenen yerlere park ederek park ücretini ödemediği hususunda uyuşmazlık bulunmadığının belirtilmesi ve buna dayanılarak hüküm kurulması usul ve kanuna aykırı olduğundan, Adalet Bakanlığının yerinde görülen kanun yararına temyiz talebinin kabulü gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle Adalet Bakanlığının yerinde görülen kanun yararına temyiz talebinin kabulü ile HMK'nın 363 üncü maddesinin ikinci fıkrası uyarınca kararın sonuca etkili olmamak üzere KANUN YARARINA BOZULMASINA, aynı maddenin üçüncü fıkrası uyarınca gereği yapılmak üzere bozma kararının bir örneğinin ve dava dosyasının Adalet Bakanlığına gönderilmesine, 24/05/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.