Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/3540 Esas 2022/3641 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : 2863 sayılı Kanunun 65/1, TCK'nın 43, 62, 52/2, 53. maddeleri
gereğince mahkumiyet

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gayrimenkul Eski Eserler ve Anıtlar Yüksek Kurulunun 10/03/1979 tarihli ve A-1605 sayılı kararı ile tescilli 1. derece arkeolojik sit alanında kalmakta iken, Şanlıurfa Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Bölge Kurulunun 20/12/2011 tarihli ve 107 sayılı kararı ile 3. derece arkeolojik ve kentsel sit kapsamına alınan, mülkiyeti Vakıflar Genel Müdürlüğü adına kayıtlı 574 parselde kain taşınmaz üzerine bina inşa ettiği 03/07/2013 ve 11/08/2013 tarihli tutanaklarla tespit edilen sanık hakkında, 2863 sayılı Kanunun 65/1. maddesi uyarınca belirlenen 2 yıl hapis ve 5 tam gün karşılığı adli para cezasından, TCK’nın 43. maddesi uyarınca 1/4 oranında artırım yapılarak belirlenen 2 yıl 6 ay hapis ve 6 tam gün karşılığı adli para cezasından, TCK’nın 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında takdiri indirim uygulanarak netice cezanın 2 yıl 1 ay hapis ve 5 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesi gerekirken, hesap hatası yapılıp, sanığın yazılı şekilde 1 yıl 13 ay hapis ve 5 tam gün karşılığı adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK'nın 53. maddesine ilişkin olan 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararının 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanmış olması nedeniyle, iptal kararı doğrultusunda TCK'nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesi gerekliliğinin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, suçun manevi unsurunun oluşmadığına, TCK’nın 43. maddesinin uygulanamayacağına ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA; 12/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.