Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/2209 Esas 2022/3685 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 1.634,15 TL maddi, 2.000,00 TL manevi tazminatın dava tarihi olan 15.03.2016 tarihinden işleyecek yasal faizi ile davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan Antalya 6. Ağır Ceza Mahkemesinin 2015/276 Esas – 2015/592 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti yapma veya sağlama suçundan 11.08.2015 – 29.09.2015 tarihleri arasında 49 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 23.12.2015 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının 3.500,00 TL maddi, 10.000,00 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren faizi ile birlikte talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 1.634,15 TL maddi, 2.000,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmesinde;
Gerekçeli karar başlığında “Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat” yerine “5271 sayılı yasa gereğince tazminat” olarak yazılması, mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım yanlışlığı olarak kabul edilmiştir. Nesnel bir ölçüt olmamakla birlikte, davacı lehine hükmedilecek manevi tazminatın davacının sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçun niteliği, tutuklanmasına neden olan olayın cereyan tarzı, tutuklu kaldığı süre ve benzeri hususlar ile tazminat davasının kesinleşeceği tarihe kadar faizi ile birlikte elde edeceği parasal değer dikkate alınıp, hak ve nesafet ilkelerine uygun, makul bir miktar olarak tayin ve tespiti gerekirken, belirlenen ölçütlere uymayacak miktarda eksik manevi tazminata hükmolunması, temyiz edenin sıfatına göre bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davalı vekilinin tazminat miktarlarının fazla olduğuna ve sair yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Davacının dava dilekçesinde hükmedilecek tazminat miktarları için işletilecek faizin başlangıç tarihi olarak dava tarihi olan “16.03.2016” olarak talep etmiş olmasına karşılık dava tarihinde hataya düşülerek “15.03.2016” tarihinden itibaren faiz işletilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasının faiz başlangıç tarihi olarak gösterilen (1) numaralı paragrafta yer alan “dava tarihi olan 15.03.2016” ibaresinin çıkartılarak, yerine “dava tarihi olan 16.03.2016’’ ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.