Çocuğun cinsel istismarı - kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - nitelikli cinsel saldırı - cinsel taciz - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/7518 Esas 2020/3620 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, nitelikli cinsel saldırı, cinsel taciz
HÜKÜM : Sanığın çocuğun cinsel istismarı ve nitelikli cinsel saldırı suçlarından mahkumiyetine, cinsel taciz suçundan ceza verilmesine yer olmadığına ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan beraatine dair Erzincan 1. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 08.01.2019 gün ve 2018/119 Esas, 2019/1 Karar sayılı hükümlere ilişkin istinaf başvurusunun kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve cinsel taciz suçlarından kurulan hükümler yönünden esastan reddine çocuğun cinsel istismarı ve nitelikli cinsel saldırı suçlarından kurulan hükümler yönünden kabulüyle hükümlerin kaldırılarak sanığın çocuğun cinsel İstismarı suçundan mahkumiyetine

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak yapılan incelemede dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve cinsel taciz suçlarından kurulan hükümlerin incelenmesinde;
Sanığa isnat edilen kişiyi hürriyetinden yoksun kılma sucunu düzenleyen 5237 sayılı TCK"nın 103/1. maddesinde ongörülen hapis cezasının üst sınırının on yıldan az olması nedeniyle ilk derece mahkemesince verilen beraat hükmü ile cinsel taciz suçundan dolayı ceza verilmesine yer olmadığına dair verilen karara ilişkin Bölge Adliyesi Mahkemesince vaki istinaf başvurusunun esastan reddine dair kurulan hükümler 5271 sayılı CMK" nın 286/2-g ve 286/2-h. maddeleri gereğince kesin olup temyiz temyiz yeteneği bulunmadığından katılan Bakanlık vekilinin anılan hükümlere ilişkin temyiz isteminin aynı Kanunun 298. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanık hakkında 2008 yılında gerçekleşen çocuğun cinsel istismarı suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
5271 sayılı CMK"nın 288 ve 294. maddelerinde yer alan düzenlemeler nazara alınıp, aynı Kanunun 289. maddesinde sayılan kesin hukuka aykırılık halleri ile sanık müdafisi ve katılan Bakanlık vekilinin temyiz dilekçelerinde belirttikleri nedenler de gözetilerek yapılan değerlendirmede, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından gerçekleştirilen inceleme neticesinde vaki istinaf başvurusunun kabulüyle çocuğun cinsel istismarı suçundan verilen hükmün kaldırılarak sanığın müsnet suçtan mahkumiyetine dair kurulan hükme yönelik temyiz sebepleri yerinde görülmediğinden, sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz istemlerinin 5271 sayılı CMK"nın 302/1. madde ve fıkrası gereğince esastan reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine; gelince
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiriyle anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanığın, katılan mağdurun liseye başladığı tarihten, müracaattan 3 ay önce gerçekleşen son eylem tarihine kadar olan süreçte, katılan mağdura yönelik eylemlerinin zincirleme olarak çocuğun cinsel istismarı suçunu oluşturduğu ancak suç tarihi itibarıyla 6545 sayılı Kanunla değişik 5237 sayılı TCK"nın 103/1-1. maddesi gereğince sanık hakkında mahkümiyet hükmü kurulması yerine, uygulama zamanı mümkün olmayan 6763 sayılı Kanunla gelen değişikliğin tatbiki suretiyle sanık hakkında fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesinin 29.05.2019 gün ve 2019/501 Esas, 2019/470 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun kabulüyle nitelikli cinsel saldırı suçundan verilen hükmün kaldırılarak sanığın çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyetine dair kurulan hükmün 5271 sayılı CMK"nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesine gönderilmesine, 01.10.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.