Yargıtay - Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2015/5330 Esas 2018/1259 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/5330
Karar No: 2018/1259
Karar Tarihi: 20.02.2018

Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2015/5330 Esas 2018/1259 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanık hakkında yağma suçu nedeniyle mahkumiyet kararı verdi. Ancak, kararın başlığında sanık savunmasının adının gösterilmemesi eleştirildi ve yağma eyleminin silahla ve konutta işlendiği dikkate alınarak, sanık hakkında TCK'nın 149/1-(d) bendinin yanı sıra (a) bendinin de uygulanması gerektiği gözetilmediği belirtildi. Temyiz itirazları incelendi ve diğer temyiz itirazları yerinde görülmedi. Ancak, Anayasa Mahkemesinin son kararı ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi ile ilgili maddeler dikkate alınarak, sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu savunmanın ücretinin sanıktan alınamayacağına karar verildi. Bu nedenle, hüküm düzeltildi ve yargılama giderleri ile ilgili fıkra gereğince sanık için atanan zorunlu savunman ücreti çıkartıldı. Kararda geçen kanun maddeleri ise şunlardır: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 149/1-(a) ve (d) bentleri, 5320 sayılı Kanun'un 13. maddesi, 5271 sayılı CMK'nın 150, 234 ve 239. maddeleri, 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesi.

6. Ceza Dairesi 2015/5330 E. , 2018/1259 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

Gerekçeli karar başlığında sanık savunmanının adının gösterilmemesi yerinde eklenmesi mümkün olarak kabul edilip; yağmaya eyleminin, silahla ve konutta işlendiğinin anlaşılması karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 149/1.maddesinin (d) bendinin yanı sıra (a) bendinin de uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi; karşı temyiz olmadığından anılan hususlar bozma nedeni yapılmamıştır.

Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının TCK’nın 53.maddesinin uygulanması yönünden infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmekle yapılan incelemede;

Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak;

TC. Anayasa’sının 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK"nın 150, 234 ve 239.maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu savunmanın ücretlerinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla
ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeden, yazılı şekilde zorunlu savunman ücretinin sanıktan alınmasına karar verilmesi,

Bozmayı gerektirmiş, sanık ... savunmanının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hükmün yargılama giderleri ile ilgili fıkrasından sanık için atanan zorunlu savunman ücretinin çıkartılması suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.