Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/10951 Esas 2021/6009 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 50/4-1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki otomobille gündüzün meskun mahaldeki 8 metre genişliğindeki hız sınırının 70 km olarak belirlendiği orta refüjün tellerle kapatıldığı bölünmüş yolda seyri sırasında kavşağı geçip kaza mahalli olan yaya alt geçidi civarına geldiğinde önündeki kamyonu sollamak üzere sol şeritte bulunduğu sırada seyrine göre sağından soluna doğru tellerin olmadığı 2 metrelik boşluktan karşıdan karşıya geçmek üzere kaplamaya giren ve yol ortasında bulunduğu sırada geçip geçmemekte tereddütte kalıp yeniden hareket alan yayaya sağa direksiyon tedbiri nedeniyle sol ön kaput kısmından çarpması sonucu yayanın hayatını kaybettiği, kazaya konu aracın olay yerinde tespit edilen sol şeritten sağ şeride doğru 30 metre fren izinden sonra yaklaşık 10 metre kadar da kaldırıma sürterek durduğu gözetildiğinde hızının 70 km üzerinde olduğu kanaatine varıldığı; dolayısıyla sanığın yayanın karşıdan karşıya geçme teşebbüsünü ve kararsız hareketlerini fark ettiği zaman etkin bir şekilde sesli ve ışıklı uyarıda bulunmaması, zamanında fren tedbirine başvurmak bakımından geç kalması nedeniyle tali kusurlu olduğunun anlaşıldığı olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sanığın kusursuz olduğuna ve eksik incelemeye, katılanlar vekilinin ise kusur durumu, TCK’nın 62 ve 50/4-1-a maddelerinin uygulanması ile suçun bilinçli taksirle işlendiğine yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak,
Sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında adli para cezasına esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafii ile katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün (4) ile numaralandırılan paragrafının hükümden çıkarılarak yerine “Sanığın kişilik ve sosyal özellikleri nazara alınarak, kendisine verilen hapis cezasının TCK"nın 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 605 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 12.100 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmek suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 21/09/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.