Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/10964 Esas 2021/6006 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/1, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki çekici ile geceleyin meskun mahal dışındaki aydınlatma bulunmayan bölünmüş yolda yağışlı havada seyri sırasında zeminin kaygan olması sebebiyle aracını kaydırıp direksiyon hakimiyetini kaybederek, karşı yönden gelen araçların şeridine girmesiyle karşı yönden seyir halinde bulunan sürücü Ali idaresindeki aracın sol ön kısmına aracının römork kısmıyla çarpması sonucu Ali’nin aracında bulunan iki kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde, bir kişinin ise hayati tehlike geçirecek şekilde yaralanmasına hızını aracının teknik özelliklerine ve yol durumuna uydurmaması sebebiyle tam kusurlu olarak sebebiyet verdiği olayda; taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, tam kusurlu olarak meydana getirdiği kaza sonucu 3 kişinin yaralanmasına neden olan sanık hakkında, adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca cezada orantılılık ilkesi gözetilerek alt sınırdan uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerekirken, yazılı şekilde alt sınırdan hüküm kurularak sanık hakkında eksik cezaya hükmolunması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın, kusur durumuna ve ehliyetinin geri alınmasına yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
UYAP’tan yapılan sorgulamada sanığın yalnızca motobisiklet kullanıma imkan veren “M” sınıf ehliyetinin bulunduğunun anlaşılması karşısında; suça konu kazaya kullanmış olduğu çekici ile sebebiyet veren sanığın bu tür araçların kullanımına imkan vermeyen ehliyet belgesinin TCK’nın 53/6. maddesi gereğince geçici olarak geri alınmasına karar verilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün (g) ile gösterilen paragrafının hükümden çıkarılmak suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 21/09/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.