Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/3511 Esas 2022/3823 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK'nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/1-2-4, CMK'nın 326/son, 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddeleri gereği mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusur durumuna ve beraat kararı verilmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olay günü, sanık sürücü ...’in yönetimindeki çekici ve çekiciye bağlı yarı römork ile yerleşim yeri dışında, 7 metre genişliğinde, bölünmüş, hafif viraj ve hafif eğimli yolda Isparta istikametinden Bucak istikametine seyir halinde iken, olay mahalli ışık kontrollü dönel kavşağa geldiği esnada, aracının sol ön kısmı ile, Antalya istikametinden gelip Burdur şehir merkezine sola dönüş yapan katılan sürücü ... idaresindeki otomobilin sağ yan kısmına kavşak içerisinde çarpmasıyla, sanığın hızını azaltmayarak asli kusuruyla, ... ve aynı araçta bulunan eşi ... ve oğlu ...’ün basit tıbi müdahale ile giderilecek şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda,
1-)Mahkemece verilen 19.11.2015 tarih, 2012/939 esas 2014/1138 karar sayılı hükmün sadece sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi nedeniyle, sanığın kazanılmış hakkı oluştuğundan, ilk hükümde sanık hakkında tayin edilen ceza miktarının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği dikkate alınmaksızın, sanığın neticeten 3000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi,
2-)Sanık hakkında tayin edilen adli para cezasının ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsil edileceği ve cezanın hapse çevrileceğinin ihtarı yerine infazı kısıtlar biçimde 5275 sayılı Kanunun 106/3 maddesi uyarınca ihtarat yapılması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm 3. fıkrasının ve 5. fıkrasının ilk paragrafı çıkarılarak yerine "19.11.2015 tarih, 2012/939 esas 2014/1138 karar sayılı hükmün sadece sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi nedeniyle, CMUK 326/son maddesi dikkate alınarak, sanık hakkındaki 3000 TL adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünün infaz aşamasında gözetilmesine" cümlesinin eklenmesi ve hükmün 5. fıkrasının 30. paragrafının hükümden çıkartılmasına ve hükmün 5. fıkrasının 2. paragrafında ''tahsiline'' ibaresinden sonra ''Sanık hakkında tayin edilen adli para cezasının ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsil edileceği ve ödenmeyen cezanın hapse çevrileceğinin ihtarına'' ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.