Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/10963 Esas 2021/6005 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın kararın haksız olduğuna yönelik yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine ancak;
1-Sanığın idaresindeki kamyonet tipi araçla saat 01:03 sıralarında meskun mahaldeki bölünmüş yolda seyri sırasında kırmızı ışıkta bekleyen araca arkadan çarpması sonucu araçta bulunan müştekiler ..., ... ve ...’nin basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmasına takip mesafesini korumaması nedeniyle tam kusurlu şekilde sebebiyet verdiği, kazadan sonra saat 01:24 te kanında yapılan ölçümde 1,34 promil alkollü olduğunun tespit edildiği olayda; taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, tam kusurlu olarak meydana getirdiği kaza sonucu üç kişinin yaralanmasına neden olan sanık hakkında, adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca cezada orantılılık ilkesi gözetilerek alt sınırdan uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerekirken, yazılı şekilde alt sınırdan hüküm kurularak sanık hakkında eksik cezaya hükmolunması,
2-1,34 promil alkollü olduğu halde araç kullanmak suretiyle kazaya sebebiyet verdiği anlaşılan sanık hakkında bilinçli taksir koşullarının oluştuğunun ve bu nedenle sanığın cezasından TCK"nın 22/3. maddesi uyarınca arttırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
3-Sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında adli para cezasına esas alınan tam gün sayısı gösterilmeyerek TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme aykırı olarak CMK’nın 326/son maddesi gereğince sanığın kazanılmış hakkı saklı tutulmak koşuluyla BOZULMASINA, 21/09/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.