MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 02.02.2010 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 28.09.2011 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi bir kısım davalılar tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı, 144 ada 34 ve 35 parsel sayılı taşınmazları yararına, davalılara ait taşınmazlar üzerinden geçit hakkı kurulmasını istemiştir.
Bir kısım davalılar, davanın reddini savunmuşlar, diğer davalılar duruşmalara katılmamışlardır.
Mahkemece, davacıya ait 144 ada 35 parsel sayılı taşınmaz yararına davalılara ait 25, 37 ve 38 parsel sayılı taşınmazlar üzerinden toplam 7 metre genişliğinde geçit hakkı tesisine karar verilmiştir.
Hükmü, bir kısım davalılar temyiz etmiştir.
Geçit hakkı kurulmasına ilişkin davalarda, davacının geçit hakkı isteminde bulunabilmesi için taşınmazının genel yolla bağlantısının bulunmaması başka bir ifadeyle geçit ihtiyacı içerisinde olması gerekir. Somut uyuşmazlıkta davacı, 144 ada 34 ve 35 parsel sayılı taşınmazları lehine komşu parseller üzerinden geçit hakkı kurulması talebinde bulunmuştur. Dosya arasındaki kadastro paftası ve hükme esas alınan kroki incelendiğinde, davacının taşınmazlarının doğu tarafından yola cephesinin bulunduğu sabittir. Dosya arasındaki bilgi ve belgelere ve davacının dava
dilekçesindeki beyanı ile keşifteki mahkeme gözlemine göre davacının taşınmazlarının 3,5-4 metre genişliğindeki genel yola cepheli olduğu anlaşılmaktadır. Bu haliyle davacının geçit ihtiyacı içerisinde bulunduğu söylenemez. Davanın bu nedenle reddi gerekirken davacının geçit ihtiyacı içerisinde bulunduğundan bahisle davanın kabulü doğru görülmemiş, hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir.
Kabule göre de; geçitin bir tarım aracının geçebileceği genişlikte, bir başka deyişle 2,5- 3 metre genişliğinde kurulması gerekirken biçer döverlerin seyir halinde ekin biçmekte kullanılan tablalarının yerinden sökülerek arka tarafına bağlanarak hareket etmelerinin mümkün olduğu gözetilmeksizin ve yaz mevsiminde kısa süreli olarak kullanılacak biçerdöver genişliğinden söz edilerek 7 metre genişliğinde geçit kurulması da yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle bir kısım davalıların temyiz itirazlarının kabulüyle hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan temyiz harcının yatırana iadesine, 23.05.2012 tarihinde oybirliği ile karar verildi.