Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/1213 Esas 2022/3772 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacıların tazminat talebinin kısmen kabulü ile 1.913,65 TL maddi, 4.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak ayrı ayrı davacılara verilmesine


Davacıların tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm davalı vekili ve davacılar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Davalı vekilinin temyiz talebinin incelenmesinde;
Davalı vekilinin yokluğunda verilen 01.07.2016 tarihli hükme ilişkin gerekçeli karar ile davacılar vekilinin temyiz dilekçesinin kendisine 28.07.2016 tarihinde tebliğ edilmesinin ardından davalı vekilinin hükmü CMUK’un 310/1. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süre geçtikten sonra 25.05.2018 tarihinde temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında; 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi gereğince temyiz isteminin isteme uygun olarak REDDİNE;
2- Davacılar vekilinin temyiz talebinin incelenmesine gelince;
Tazminat talebinin dayanağı olan Silifke 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2014/190 Esas - 2014/282 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacıların kasten öldürme suçundan 24.10.2011 - 25.10.2011 tarihleri arasında 1 gün gözaltında ve 11.11.2011 - 03.02.2012 tarihlerinde 84 gün tutuklu kaldıkları, yapılan yargılama sonunda davacıların beraatine hükmedildiği, kararın 27.02.2015 tarihinde kesinleştiği, gözaltı ve tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacı ...’in dava dilekçesiyle 10.000 TL maddi, 20.000 TL manevi tazminatın, davacı ...’ın ise 5.000 TL maddi, 20.000 TL manevi tazminatın haksız yakalama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada mahkemece her iki davacı lehine ayrı ayrı 1.913,65 TL maddi, 4.000 TL manevi tazminatın 11.11.2011 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacılara ödenmesinde isabetsizlik görülmemiştir.


Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacılar vekilin tazminatların yetersiz olduğuna yönelik temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 17/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.