Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki motosikletle yerleşim yeri içinde, tek şeritli, asfalt kaplama, düz, eğimsiz yolda, gündüz vakti seyir halindeyken, tramvay hat çalışması alanında güvenliği sağlamak amacıyla yapılmış olan demir bariyerlerin arasından gelerek yanındaki 4 yaşlarındaki çocuk ile karşıdan karşıya geçmek isteyen yayaya ve yanındaki çocuğa çarpması şeklinde meydana gelen ve sanığın tali kusurlu olarak bir kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilir, bir kişinin de kemik kırığı olacak şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna, kusur tayinine, TCK"nın 51 ve CMK"nın 231 maddelerinin uygulanmamasına ve sair nedenlere, katılan vekilinin ise ceza miktarına ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA; 20/09/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.