Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2022/1620 Esas 2022/3898 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suçlar : Görüntü veya seslerin ifşa edilmesi suretiyle özel hayatın gizliliğini ihlal, şantaj
Hükümler : 1- Görüntü veya seslerin ifşa edilmesi suretiyle özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan TCK’nın 134/2, 53/1-2-3, 58/6-7. maddeleri gereğince mahkumiyet
2- Şantaj suçundan TCK’nın 107/2. maddesi yollamasıyla aynı Kanunun 107/1, 52/1-2-4, 53/1-2-3, 58/6-7. maddeleri gereğince mahkumiyet

Görüntü veya seslerin ifşa edilmesi suretiyle özel hayatın gizliliğini ihlal ve şantaj suçlarından sanığın mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dairemizin 21.04.2021 tarihli tevdii kararı uyarınca; gerekçeli karar başlığında katılan ... vekili olarak gösterilen Avukat Murat Erdoğan’ın, katılan ... adına düzenlenmiş vekaletnamesinin ya da yetki belgesinin bulunmadığının ve kovuşturma evresi için baro tarafından ayrıca görevlendirilmediğinin tespit edilip, katılan ...’e yokluğunda verilen 16.04.2015 tarihli kararın tebliğ edildiği ve adı geçenin kararı temyiz etmediği belirlenerek yapılan incelemede:
Sanık ... hakkında, TCK’nın 226/3-1. madde, fıkra ve cümlesindeki müstehcenlik suçundan kurulan beraat hükmünün katılan ... ve katılan ... vekili tarafından temyiz edilmediği anlaşıldığından, katılan ...’a yönelik görüntü veya seslerin ifşa edilmesi suretiyle özel hayatın gizliliğini ihlal ve katılan ...’ye yönelik şantaj suçlarından kurulan mahkumiyet hükümleri ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesinde:
Sanık ... ile resmi nikahlı eşi olan katılan ...’nin ortak konutuna 2010 yılı Ekim ayında gelip, bir süre onlarla beraber aynı evde misafir olarak kalan 14 yaşındaki katılan ...’in bir odada kıyafetlerini değiştirip, üst kısmında sütyeni bulunduğu esnada, fiziksel mahremiyetine ilişkin özel görüntülerini, ona sileceğini söyleyerek, cep telefonuna kaydeden sanık ...’ın, eşi tarafından 13.08.2012 tarihinde boşanma davası açılıp, eşinin, annesi, babası ve kardeşi ile birlikte yaşamaya başlamasının ve 12.10.2012 tarihinde eşinin babasına yönelik silahla tehdit suçunu işlediği iddiasıyla hakkında kamu davası açılmasının ardından, ilk derece mahkemesince 04.07.2013 tarihinde katılan ... ile boşanmalarına, katılan ... lehine nafaka ve manevi tazminat hükmedilmesine karar verilmesi üzerine, boşanma kararını temyiz edip, 02.09.2013 tarihinde de, birleştirildiğinde; “Ben insan içine çıkamıyorsam sizlerde çıkamıcaksınız her şeyden vazgeç benim şakam yok benden uzak durun” cümlesinin yer aldığı ibarelerle isimlendirdiği katılan ...’e ait 12 adet özel fotoğrafı içeren USB belleği, katılan ...’nin yaşadığı köydeki evin penceresine bırakıp, katılan ...’ye, boşanma davasındaki taleplerinden vazgeçmemesi halinde ifşa ettiği katılan ...’a ait görüntüleri başkalarına da yayacağı tehdidiyle şantajda bulunduğu kabulüne konu olayda;
TCK'nın 134/2. madde ve fıkrasında, kişilerin özel hayatına ilişkin görüntü veya seslerinin ifşası halinde, bir yıldan üç yıla kadar hapis cezası öngörülmüş, fiilin basın ve yayın yoluyla işlenmesi halinde, cezanın yarı oranında artırılacağı düzenlenmiş iken, 05.07.2012 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması ve Basın Yayın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanunun 81. maddesi ile TCK'nın 134/2. madde ve fıkrasında yapılan değişiklikle temel ceza miktarının iki yıldan beş yıla kadar hapis cezası olarak belirlenmiş ve ifşanın basın ve yayın yoluyla gerçekleşmesi halinde de aynı cezaya hükmolunacağının belirtilmiş olması karşısında, sanığın, mağdur ...’e ait özel fotoğrafları, 02.09.2013 tarihinde, mağdurun ablalarına ifşa etmesi şeklinde sübutu kabul edilen eyleminden dolayı 6352 sayılı Kanunun 81. maddesi ile değişik TCK'nın 134/2. madde ve fıkrası gereğince asgari hadden tayin edilecek ceza miktarının 2 yıl hapis cezası olduğu dikkate alınmaksızın, temel cezanın alt sınırdan uzaklaşılarak belirlendiği açıklanmasına rağmen asgari haddin de altında 1 yıl 6 ay hapis cezası tayin edilmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni olarak kabul edilmemiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23.01.2018 tarihli, 2017/463 Esas - 2018/20 Karar sayılı ve 23.01.2018 tarihli, 2015/962 Esas - 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, şantaj suçundan kurulan hükümdeki TCK'nın 52/4. madde ve fıkrasına yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK'nın 53. maddesine ilişkin olan 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK'nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının değerlendirilmesi gerekliliğinin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sübuta dair yeterli delil bulunmadığı halde sanık hakkında mahkumiyet kararı verildiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, eleştiri dışında, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin isteme uygun olarak ONANMASINA, 18.05.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.